Stanisław Adam Jacek Żurowski

Stanisław Adam Jacek Żurowski herbu Leliwa, (ur. 11 września 1888 r. w Ulicku Seredkiewicz, zm. 14 lutego 1967 r., w Bielsku-Bialej), ziemianin, społecznik, dyplomowany agronom, inżynier rolnik.

Dzieciństwo i Młodość

Urodził się 11 września 1888 r. w Ulicku Seredkiewicz, pow. rawski, woj. lwowskie, jako drugie dziecko Stanisława (1840-1906) i Teresy z Konopków (1858-1952) z Mogilan. Ojciec nie odziedziczył po przodkach własnego majątku i zarządzał majątkami innych ziemian, m.in. Fredrów i Skarbków. Od 1888 r. rodzice mieszkali w dworze Fredrów w Podhajczykach 3 km od miasta Rudki.

Pierwszą naukę otrzymał w latach 1895-1896 w szkole powszechnej w Ulicku Seredkiewicz. W 1897 r. został oddany do szkoły OO. Zmartwychwstańców we Lwowie, a rok później do Gimnazjum oo. Jezuitów w Chyrowie. Nauka mu nie szła, więc rodzice przenieśli go w 1898 r. do Krakowa, gdzie po kilku powtórzonych klasach w 1908 r. zdał maturę w gimnazjum humanistycznym im. Sobieskiego. Służbę wojskową odbył w 91 pułku piechoty austriackiej w Pradze czeskiej w latach 1908-1909. Został zwolniony po 11 miesiącach na wniosek posła Aleksandra Skarbka.

Studia

Po służbie wojskowej w 1909 r. rozpoczął studia prawnicze we Lwowie, ale po roku przeniósł się na Studium Rolnicze UJ. Praktykował u swojego wuja Stanisława Konopki, który miał zarodową oborę i prowadził dochodowe wzorowe gospodarstwo w Mogilanach. W 1911 r. kontynuował studia rolnicze w Freising pod Monachium przez dwa lata. Czwarty rok zakończył w Lipsku. Napisał dwie prace dyplomowe, jedną z botaniki o korzeniach, drugą z mleczarstwa. Pod koniec lipca 1914 r. zdał egzamin końcowy z oceną bardzo dobrą i otrzymał tytuł agronoma.

Kuzyni: Zygmunt Konopka i Adam Żurowski

I wojna światowa

Po powrocie do Krakowa w 1914 r. został zmobilizowany i wysłany na front pod Lublin, gdzie uczestniczył przez 9 miesięcy w pierwszej linii walki. W kwietniu 1916 r. walczył pod Buczaczem, miejscowość Pyszkowice. W czerwcu trafił z całym pułkiem do niewoli rosyjskiej. Kozacy zapędzili wszystkich jeńców aż za Kijów do obozu leśnego w Darnicy. Jeńców rozparcelowano po różnych folwarkach, których właścicielami byli też Polacy. Traktowali ludność lokalną okrutnie. Rewolucję przeżył w Rosji.. Udało mu się uciec i pieszo dotarł do Polski w listopadzie 1919 r. W 1920 r. wstąpił do ochotniczej armii i został skierowany do artylerii górskiej w Nowym Targu. Wiosną 1921 r. został zdemobilizowany jako podporucznik.

Praca zawodowa

Dzierżawił następujące majątki:
1921-1925: Kosówka, (folwark pana Ł.), Markowce, Powiat tłumacki, Województwo stanisławowskie
1925-1932: Lubień Wielki, (folwark barona Adolfa Brunickiego i jego córki Marii hr. Wodzickiej), powiat Gródek Jagielloński, Województwo lwowskie.
1932-1938: Czyżowice, (folwark Smiałowskich i Skibniewskich), powiat mościski, Województwo lwowskie.
1938-1939: Dmytrowice, (majątek hrabiny Konarskiej), Województwo podkarpackie.

II wojna światowa i PRL

Do końca 1942 r. był kierownikiem sklepu firmy swojego brata Romana Leszczków Fabryka Samodziałów w Lublinie. Gdy Gestapo zaaresztowało jego brata wraz z rodziną, ukrywał się w Warszawie, następnie w połowie 1943 r. u znajomych w Dźwiniaczu k. Ustrzyków Dolnych, Sanoczku i w leśniczówce w Skrzynce k. Dąbrowy Tarnowskiej.

Po wojnie osiadł w Bielsku, gdzie poprowadził spółkę włókienniczą swojej bratowej, Studio Artystyczne "Samodział". Po upaństwowieniu firmy w 1950 r. przyjął pracę magazyniera w firmie Techniczna Obsługa Rolnictwa, gdzie pracował do 1958 r. Od 1959 .r do 1965 r. pracował jako akwizytor dla firmy produkującej tablice emaliowane. Zmarł w Bielsku 14 lutego 1967 r. i został pochowany na Cmentarzu Katolickim przy ul. Grunwaldzkiejw grobie razem z matką.

Miał dwóch braci, starszego Romana (1888 -1943) i młodszego Józefa (1892-1936) oraz dwie siostry Agnieszkę Jadwigę (1890- zm. jako dziecko) i Felicję (1896-1977).

25 czerwca 1946 r. ożenił się z Janiną z domu Onyszkiewicz, po pierwszym mężu Rappe. Nie mieli dzieci.

• Sodalicja Mariańska w gimnazjum.

Kosówka, Gmina Markowce, Powiat tłumacki, Województwo stanisławowskie:

• Działacz Związku Ziemian w Gródku Jagiellońskim, w Rudkach
• Członek Syndykatu Zbożowego
• Wiceprezes Związku Dzierżawców

Lubień Wielki, Powiat Gródek Jagielloński, Województwo lwowskie:

• Przewodniczący rady szkolnej w Lubieniu Wielkim
• Założyciel Kasy Stefczyka w Lubieniu Wielkim
• Prezes Okręgowego Towarzystwa Rolniczego (OTR) w Powiecie Gródek Jagielloński
• Założyciel Orkiestry Dętej w Lubieniu Wielkim.
• Członek zarządu Kasy Chorych w Gródku Jagiellońskim.
• Spisowy komisarz w czasie spisu ludności
• Przewodniczący komisji wyborczej lub Mąż Zaufania podczas wyborów w Lubieniu Wielkim
• Inicjator budowy kościoła w Lubieniu Wielkim

Czyżowice, Powiat mościski, Województwo lwowskie:

• Dwukrotnie przewodniczący komisji wyborczej przy wyborach do sejmu i rad gromadzkich w Czyżowicach
• Przewodniczący rady szkolnej w Czyżowicach, Powiat mościski, Województwo lwowskie
• Członek powiatowej rady szkolnej, Powiat mościski, Województwo lwowskie
• Członek wydziału Związku Strzeleckiego "Strzelec" w Mościskach
• Członek Zarządu Powiatowej Kasy Oszczędnościowej w Mościskach
• Wiceprezes i Prezes (1937 r.) Związku Ziemian w Mościskach
• Członek Lwowskiej Izby Rolniczej (1935 r.)
• Biegły przy powiatowym Urzędzie Skarbowym, Lwów
• Prezes Związku Młodej Wsi (1938 r.)
• Inicjator budowy kościoła w Czyżowicach, 1937 r.
• Rzeczoznawca Sądowy ds. rolniczych i zarządca przymusowy majątków Mikołowice i Dmytrowice.
• Budowniczy nowej szkoły w Czyżowicach, 1937 r.

Powyższe

• Podchorąży artylerii górskiej.
• Złoty Krzyż Zasługi za pracę społeczną, 1937 r.

1. . Stanisław Adam Leliwa Żurowski, Wspomnienia z lat minionych, 1888-1967, ZNiO, dział rękopisów, Pol. 1967-1969. K. II, 316.
   
2. . "Leliwici Żurowscy. Z dziejów rodu od XI do XXI wieku", pod redakcją Barbary z Żurowskich Adamieckiej, Warszawa 2008 r.
   
3. Andrzej Włodarek, Klementyna Żurowska [w:] Z Leszczkowa w świat, Kraków 2014.
   
4. . M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego[1].
   
5. . M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [2].