Jan Antoni Langenhahn

Jan Antoni Langenhahn, Johann Anton Langenhahn, także Langenhan (ur. w grudniu 1737 w Toruniu, zm. 1795 w Toruniu) – rzeźbiarz toruński.

Był synem Jana Antoniego, także rzeźbiarza pracującego w Toruniu, w którego warsztacie od 1751 uczył się tradycyjnego rodzinnego rzemiosła. W 1755 wyzwolił się na czeladnika i rozpoczął wędrówkę czeladniczą, nabywając praktycznych umiejętności głównie w Gdańsku. Do Torunia powrócił dopiero po śmierci ojca, zmarłego w 1757; w 1758 przedstawił świadectwo odbycia praktyki czeladniczej w Gdańsku i został dopuszczony do egzaminu mistrzowskiego, który zdał z powodzeniem 24 października tegoż roku. Wpisany do cechu toruńskiego, niebawem ożenił się z Anną Elizą Schulz.

Langenhahn pracował przy dekoracji zboru ewangelickiego w Toruniu (późniejszy kościół Świętego Ducha). Przypisywane mu jest autorstwo dekoracji ornamentalnych na ambonie, prospekcie organowym (w tym figurki króla Dawida i aniołków dmących w puzony) oraz bocznych emporach. Za prace te otrzymał wynagrodzenie w wysokości 339 florenów.

Langenhahn znał język polski i dzięki temu mógł pełnić obowiązki polskiego kantora i dzwonnika w kościele Świętej Trójcy na toruńskim Nowym Mieście (od 1780). Przez pewien czas był też nauczycielem rysunku w gimnazjum w Toruniu.

Jan Antoni Langenhahn młodszy zmarł w Toruniu w 1795. Jego syn Jan Gottlieb był w 1787 notowany w aktach cechu toruńskiego jako czeladnik rzeźbiarski.

• Marian Arszyński, Jan Antoni Langenhahn Starszy (1700-1757), Jan Antoni Langenhahn Młodszy (1737-1795), rzeźbiarze toruńscy, w: Artyści w dawnym Toruniu (pod redakcją Józefa Poklewskiego), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa-Poznań-Toruń 1985, s. 92-95
• Johann Anton Langenhan młodszy, w: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.), tom IV (pod redakcją Jolanty Maurin Białostockiej i Janusza Derwojeda), Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1986, s. 439