Antoni Wiktorowski

Antoni Wiktorowski (ur. 11 czerwca 1893 w Małej Wsi, zm. ?.) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Urodził w rodzinie ziemiańskiej w Małej Wsi w powiecie sandomierskim, znajdującej się się wówczas w Guberni Radomskiej na terenie zaboru rosyjskiego. Rodzina pieczętowała się herbem rycerskim Jastrzębiec. Był jednym z trójki dzieci Piotra Wiktorowskiego, właściciela majątku Mała Wieś (województwo świętokrzyskie).

Lata I wojny światowej

Po wybuchu I wojny światowej został wcielony w 1915 roku do armii rosyjskiej. Służył w 2 Syberyjskim Pułku Strzelców. Następnie skierowany do szkoły oficerskiej w Pskowie. Po ukończeniu szkoły zgłosił się na ochotnika w 1917 roku do I Korpusu Polskiego. W stopniu podporucznika służył w 2 Pułku Strzelców Polskich 1 Dywizji Strzelców Polskich. Po rozbrojeniu Korpusu przez Niemców wrócił do kraju w grudniu 1918 roku.

Wojna polsko-bolszewicka

Z uwagi na zły stan zdrowia do Wojska Polskiego wstąpił dopiero 16 lipca 1919 roku. Uczestnik wojny wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r w składzie 49 Pułku Piechoty. Dowodził kompanią, a przejściowo także III batalionem. Za atak na pozycje bolszewickie pod Iwankowcami w dniu 1 kwietnia 1920 roku został odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy.

II Rzeczpospolita

Służył jako dowódca kompanii w 44 Pułku Strzelców Legii Amerykańskiej w Równem. Od 1 stycznia 1931 roku służył w 2 Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu jako dowódca 7 kompanii. W 1933 roku objął dowództwo I batalionu tego pułku stacjonującego w Staszowie. W 1936 r. został przeniesiony do rezerwy z uwagi na stan zdrowia (gruźlica) w stopniu majora.

Lata II wojny światowej

Zmobilizowany we wrześniu 1939 r, dostał się do niewoli niemieckiej. Zwolniony ze względu na stan zdrowia. W październiku 1939 roku założył konspiracyjną organizację „PIAST” wraz z którą został włączony w struktury ZWZ, a potem w AK. Od 1 lipca 1944 roku komendant 1944 r. Obwodu AK Sandomierz. W czasie Akcji „Burza” dowódca 2 Pułku Piechoty Legionów. 8 października 1944 przeniesiony z powrotem do konspiracji w obwodzie włoszczowskim z powodu pogarszającego się stanu zdrowia. Zakonspirowany został w Lpnie.

Po rozwiązaniu AK wrócił na Wielkanoc 1945 r. do domu, gdzie wskutek donosu został aresztowany przez UB 2 kwietnia 1945. Więziony w więzieniach według różnych źródeł w Kielcach, Łodzi i Wawrze. Zmarł na gruźlicę lub został zamordowany w nieznanym więzieniu.

Symboliczna mogiła „Kruka” znajduje się na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu obok grobu jego żony – Konstancji.

• podporucznik – 1917 r.
• porucznik – 1 marca 1920 r.
• kapitan – 1 stycznia 1931 r.
• major – 1 stycznia 1936 r.
• podpułkownik – 10 września 1944 r.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1921)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Krzyż Zasługi z Mieczami

• Gdzie jest twa mogiła pułkowniku Wiktorowski?, Józef Myjak, Tygodnik Nadwiślański, Nr 50 (554) s. 8.