Zygmunt Morozewicz

Zygmunt Morozewicz ps. „Zimnicki” (ur. 28 kwietnia 1898, zm. 2 stycznia 1953 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

W czasie I wojny światowej, po złożeniu matury, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 pułku ułanów. Jako poddany Królestwa Polskiego odmówił złożenia przysięgi i 20 lipca 1917 roku został skierowany do obozu internowania w Szczypiornie. Pełnił wówczas służbę w szwadronie kadrowym, w stopniu starszego ułana.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1332. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 8 pułk piechoty Legionów. W 1923 roku był oficerem sztabu pułkownika Władysława Bończa-Uzdowskiego, dowódcy piechoty dywizyjnej 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu, pozostając oficerem nadetatowym 8 pułku piechoty Legionów. 31 października 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Normalnego. W trakcie studiów nadal pozostawał oficerem nadetatowym 8 pułku piechoty Legionów. 1 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 226. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W maju 1926 roku, w czasie zamachu stanu, stanął po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1928 roku służył w Biurze Ogólno Administracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Z dniem 1 lutego 1929 roku został przeniesiony do 72 pułku piechoty w Radomiu z równoczesnym przydziałem do Szkoły Podchorążych Piechoty na okres czterech miesięcy. Następnie dowodził kompanią w 72 pułku piechoty. 1 czerwca 1930 roku został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do dowództwa Brygady KOP „Podole” w Czortkowie na stanowisko szefa sztabu. 4 lutego 1934 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 roku i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1939 roku był wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.

Do 7 października i od 15 listopada 1941 roku był kierownikiem wyszkolenia w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W lipcu 1943 roku był II zastępca kwatermistrza Armii Polskiej na Wschodzie. W czasie kampanii włoskiej był I zastępcą kwatermistrza 2 Korpusu. W 1946 roku, w stopniu pułkownika, był dowódcą Rzutu Likwidacyjnego Dowództwa 2 Korpusu. Po powrocie do Wielkiej Brytanii został prezesem Polskiego Białego Krzyża w Londynie i założycielem polskiego osiedla w Penrhos.

Zmarł 2 stycznia 1953 roku w Londynie. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Brompton. Obok niego spoczywa Jadwiga z Łozińskich primo voto Makłowicz secundo voto Morozewicz (1912–2000), pułkownik Pomocniczej Służby Kobiet, harcmistrz Rzeczypospolitej, więzień łagrów sowieckich, działaczka społeczna i niepodległościowa, w 1989 odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Oficerski Orderu Imperium Brytyjskiego

• Ordre de Bataille 2 Korpusu Polskiego

• Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-12-04].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Zygmunt Morozewicz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-08-11].
• Zygmunt Morozewicz: Pismo dowódcy Rzutu Likwidacyjnego Dowództwa 2 Korpusu do ambasadora RP przy Stolicy Apostolskiej. W: Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. Sprawy wojskowe 2 Korpusu, 1946, sygn. sygn. A.44.745/1 [on-line]. IPMS, 1946-12-11. [dostęp 2017-08-11].
• Bronisław Rakowski: Pismo L. 3276/A.G./43 szefa sztabu Armii w sprawie zakończenia żałoby po ś.p. Naczelnym Wodzu. W: Rozkazy dzienne dowództwa Armii Polskiej na Wschodzie, 01/01/1943 - 31/12/1943, sygn. sygn. R.10c [on-line]. IPMS, 1943-07-16. [dostęp 2017-08-11].
• Marian Porwit: Spojrzenia poprzez moje życie. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1986. ISBN 83-07-01535-9.