Zygfryd Gross

Zygfryd Gross (ur. 28 października 1896 w Tyśmienicy pow. tłumacki, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Grzegorza. Ukończył Szkołę Realną. Wstąpił do Legionów Polskich 25 sierpnia 1914 r. Służył w 4. kompanii 3 pułku piechoty.

W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 85. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych administracji, dział gospodarczy. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej, pełnił służbę w Kierownictwie Rejonu Intendentury Baranowicze, pozostając oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr 9 w Brześciu. Następnie został przemianowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919 roku w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy. W latach 1932–1939 był zarządcą Składnicy Materiału Intendenckiego Nr 22 w Baranowiczach. 12 marca 1933 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 2. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa oficerów administracji intendentury. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa z 5.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Jego dokumentacja 27 listopada 1940 znajdowała się w Pierwszym Specjalnym Dziale NKWD ZSRR w związku z korespondencją nadchodzącą do jeńców od osób zamieszkałych na terenie Ukraińskiej Republiki ZSRR. Krewni do 1945 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

• Krzyż Niepodległości - 9 listopada 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi - 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• zbrodnia katyńska

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Adam Moszyński (oprac.): Lista Katyńska. Jeńcy obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, zaginieni w Rosji sowieckiej. Warszawa: Agencja Omnipress – Spółdzielnia Pracy Dziennikarzy, Polskie Towarzystwo Historyczne, 1989. ​​ISBN 83-85028-81-1​​.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​​ISBN 978-5-78700-123-5​​.