Zofia Mocarska-Tyc

Zofia Mocarska-Tyc, Mocarska-Tycowa (ur. 1943) – polska historyk literatury, specjalizująca się w literaturze XIX wieku i korespondencji sztuk.

Kierownik Zakładu Wiedzy o Kulturze Instytutu Literatury Polskiej UMK w Toruniu, pracownik Zakładu Literatury Polskiej Romantyzmu i Pozytywizmu; absolwentka i profesor nadzwyczajna tej uczelni. Habilitowała się na UMK w 1990 r. na podstawie rozprawy pt. Wybory i konieczności. Poezja Asnyka wobec gustów estetycznych i najważniejszych pytań światopoglądowych. Była promotorem 4 prac doktorskich (J. Bielska-Krawczyk, D. Pniewski, D. Mazur i M. Krajkowski) i recenzentką kilkunastu rozpraw, w tym 3 habilitacyjnych. Od 22 października 2007 r. profesor tytularna.

Jest żoną Andrzeja Tyca, matematyka z UMK, byłego wojewody toruńskiego (1990–1992) i senatora II kadencji. Oboje z mężem są działaczami Klubu Inteligencji Katolickiej w Toruniu.

• Działalność krytycznoliteracka Teodora Jeske-Choińskiego wobec przełomu antypozytywistycznego, Warszawa 1975.
• Wybory i konieczności : poezja Asnyka wobec gustów estetycznych i najważniejszych pytań swoich czasów, Toruń 1990 (wyd. 2 - 2005).
• Temat śmierci w prozie realistów, Lublin 1993.
• Z pogranicza literatury i sztuk [praca zbiorowa], red., Toruń 1996.
• Spotkania w słowie. Szkice literackie, Toruń 1999.
• Bogactwo miłosierdzia w kontekście nauczania Jana Pawła II. Prace młodzieży przygotowane na piątą rocznicę wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Toruniu, 1999 - 7 czerwca - 2004 [praca zbiorowa], red., Toruń 2004.
• Tropy przymierzy. O literaturze dziewiętnastowiecznej i miejscach jej zbliżeń z malarstwem, Toruń 2005.
• Kolor w kulturze [praca zbiorowa], red., Toruń 2010.

• Zofia Mocarska-Tyc w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).