Zenon Kuchciak

Zenon Kuchciak (ur. 21 grudnia 1960 w Kamieniu Pomorskim) – polski dyplomata, urzędnik państwowy i menedżer, ambasador.

Ukończył studia na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza oraz w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych (MGIMO). Od 1986 związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych, organizował w latach 1991–1992 Biuro Interesów RP w Pretorii, które następnie zostało przekształcone w ambasadę.

W latach 1995–1997 reprezentował Polskę w Grupie Wsparcia OBWE w Czeczenii, następnie przez rok był doradcą politycznym szefa misji tej organizacji w Chorwacji. Krótko doradzał wysokiemu komisarzowi NZ ds. uchodźców, później od 1998 do 2000 zajmował stanowisko zastępcy szefa obrony cywilnej kraju. Przez rok doradzał w MSWiA. Od kwietnia 2001 do lipca 2005 sprawował urząd ambasadora RP w Uzbekistanie, akredytowanego także w Tadżykistanie.

Od 2006 do 2008 był wiceprezesem zarządu Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa. Później objął kierownictwo Biura Bezpieczeństwa Dyplomatycznego w MSZ. W 2013 uzyskał nominację na ambasadora RP w Tajlandii (z akredytacją również w Laosie, Kambodży i Mjanmie). Odwołano go z tych funkcji w 2016.

W 1998 zyskał przydomek „polskiego Jamesa Bonda”, gdy jako specjalny wysłannik MSZ doprowadził do odnalezienia i zwolnienia pięciu polskich obywateli porwanych w Czeczenii.

W 1998 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

• Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 3554/III, sejm.gov.pl, 7 grudnia 2000 [dostęp 2019-07-10] .
• BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2000, s. 383, ISSN 1230-4794 .