Żegota Krówczyński

Urodził się jako syn rzemieślnika. We Lwowie ukończył szkołę ludową i średnią. W 1865 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie we Lwowie lecz po dwóch latach porzucił prawo i zapisał się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1873 ukończył studia i rozpoczął pracę na Oddziale Chorób Skórnych i Wenerycznych w Szpitalu Św. Ducha w Krakowie. 28 lutego 1874 został doktorem wszech nauk lekarskich, a w kwietniu przeniósł się do Lwowa, gdzie otworzył prywatną praktykę, a jednocześnie pracował jako lekarz na Kobiecym Oddziale Chorób Wenerycznych i Skórnych Szpitala Powszechnego, którego prymariuszem został w 1879.

Opublikował około 60 prac naukowych o chorobach skórno-wenerycznych i wiele artykułów na temat kultury fizycznej w pismach, między innymi Przewodniku Gimnastycznym i Przeglądzie Lekarskim.

Studiując we Lwowie działał aktywnie w środowisku akademickim, między innymi był współzałożycielem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W latach 1986-1893 był jego prezesem oraz członkiem honorowym kół we Lwowie, Cieszynie i Krakowie.

Prowadził odczyty na temat kultury fizycznej i propagował działalność Towarzystwa. Jako uznany autorytet w sprawach higieny społecznej, był członkiem Krajowej Rady Zdrowia (w latach 1879-1892), przewodniczącym lwowskiej Sekcji Sanitarnej Rady Miejskiej (1886-1892) oraz rzecznikiem zagadnień sanitarno-higienicznych miasta w Wiedniu.

Należał między innymi do Towarzystwa Pedagogicznego, Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich i Towarzystwa Higienistów.

Zmarł na grużlicę. Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu łyczakowskim. Grobowiec rodzinny Krówczyńskich jest dziełem Tadeusza Barącza.

Rzeźba na grobowcu rodzinnym Krówczyńskich

Ojcem Żegoty Krówczyńskiego był rzemieślnik Wojciech, matką Maria (z domu Baraniecka). Żegota Krówczyński był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Ludwika Piotrowska, drugą Irena Makarewicz. Miał czworo dzieci.