Wojciech Jerzy Boduszyński

Wojciech Jerzy Boduszyński (ur. 22 kwietnia 1768 w Rzeszowie, zm. 22 sierpnia 1832) – polski lekarz, profesor na Uniwersytecie Jagiellońskim, wykładał patologię, terapię ogólną, farmakologię i historię medycyny.

Pochodził z Rzeszowa, był synem Michała i Teresy z Radawieckich. Studiował filozofię we Lwowie (trzy lata) i medycynę w Wiedniu, gdzie jego mistrzem był Jan Piotr Frank. W 1797 uzyskał dyplom lekarza. Odbył podróż naukową po Czechach, Węgrzech i Niemczech, po czym osiadł we Lwowie; później przeniósł się do Przemyśla, wreszcie do Tarnowa, gdzie w 1805 pełnił obowiązki lekarza powiatowego. W 1811 został profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, był także od 1816 protomedykiem Wolnego Miasta Krakowa.

Jako pierwszy w Polsce wprowadził szczepienie przeciwko ospie (1801).

• Majer J. Wspomnienie o życiu i zasługach nauczycielskich W. J. Boduszyńskiego. Rocznik Wydziału Lekarskiego w uniwersytecie Jagiellonskim 6, s. 98-111 (1843) link
• Leon Wachholz, Wojciech Jerzy Boduszyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom II (redaktor główny Władysław Konopczyński), nakładem Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 1936, s. 181