Witold Chmielewski

Witold Chmielewski (ur. 4 sierpnia 1892 w Klimaszówce, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – burmistrz Klecka, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się jako syn Franciszka i Cezaryny z domu Markowska, w majątku Piktusza na obszarze guberni wileńskiej. Zdał maturę w Szkole Handlowej w Wilnie w 1914. Następnie został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego. W jej ramach został absolwentem Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. Podczas I wojny światowej służył w carskiej armii na froncie w walkach z Niemcami w stopniu chorążego na stanowiskach dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, oficera sztabu w szeregach 123 Dywizji Strzeleckiej. 4 listopada 1917 ochotniczo wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 6 pułku piechoty. Pełnił wówczas funkcję komendanta miasta Berezyna.

Po tym jak został rozwiązany Korpus, wstąpił do szeregów Samoobrony Wileńskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickej służył w szeregach oddziału mjr. Jerzego Dąbrowskiego, a następnie w 76 pułku piechoty. Po wojnie był dowódcą kompanii w 77 pułku piechoty (garnizon Nowa Wilejka). Od 1926 służył w 1 pułku piechoty Legionów. Został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony do 42 pułku piechoty w Białymstoku na stanowisko kwatermistrza. W marcu 1929 został wyznaczony p.o. komendanta , a od 1930 był komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuków. W grudniu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej i równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku.

Osiadł w wydzierżawionym majątku Graużyszki (gmina Graużyszki – powiat oszmiański). Od lutego 1937, jako następca Jana Kuroczyckiego, pełnił urząd burmistrza miasta Klecka.

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci, honorujący Witolda Chmielewskiego.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4133 (1922)
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz pierwszy w 1922)
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej
• Medal Niepodległości – 3 czerwca 1933 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 72. [dostęp 4 marca 2015].
• K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 46.
• Witold Chmielewski. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 4 marca 2015].