Wincenty Urbański

Wincenty Feliks Urbański (ur. 28 marca 1903 w Buczaczu, zm. 1940) – polski nauczyciel, działacz społeczny, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 28 marca 1903 w Buczaczu, w ówczesnym powiecie buczackim (Królestwo Galicji i Lodomerii, Austro-Węgry). Był synem Feliksa Urbańskiego herbu Nieczuja i Wiktorii z domu Bojanowskiej herbu Junosza.

Od 1914 uczył się w c.k. państwowym Gimnazjum w Buczaczu. Jako uczeń VII klasy i ochotnik uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 pod Lwowem. Studiował na Politechnice Lwowskiej i na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, był członkiem Bratniej Pomocy. W latach 1928–1932 pracował jako kierownik szkoły w Petlikowcach Starych (według innych danych – w Petlikowcach Nowych) obok Buczacza, gdzie zorganizował drużynę Strzelca. Działacz oświatowy (Towarzystwo Szkoły Ludowej), organizator oświaty pozaszkolnej i działacz społeczny – prezes oddziału ZNP, działacz PPS, Oddziału Podolskiego Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, autor „Przewodnika po powiecie buczackim” (OP PTK Buczacz,1931 i 1938) i członek Polskiego Towarzystwa Narciarskiego. Mąż Franciszki z Mroczkowskich herbu Prus III, nauczycielki, ojciec Mirosławy, Jadwigi i Stanisława.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 21 września 1939, wywieziony do więzienia w Czortkowie. Był torturowany, zamordowany w kwietniu 1940 na mocy decyzji BP WKPb nr 106 z dnia 5 marca 1940, nakazującej likwidację obozów w Kozielsku, Staszkowie, Starobielsku oraz rozstrzelanie 3500 więźniów z tzw. Zachodniej Ukrainy i Białorusi. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (figuruje pod numerem 3014, został wymieniony na liście wywózkowej 41/2-50).

• Oresta Syneńka: Za ridnyj kraj, za narid swij. Tarnopol : Воля, 2003, s. 9, 16. ​ISBN 966-528-174-7​. (ukr.)