Quick Facts
AquariusBiography
Wiktoria Czechowska-Antoniewska (ur. 26 stycznia 1929 w Grudziądzu) – polska rzeźbiarka i medalierka.
Życie i twórczość
Jej rodzina po I wojnie światowej opuściła Kresy Wschodnie i przeniosła się do Warszawy na Saską Kępę, gdzie artystka mieszka od 1938 roku. Uczyła się w Liceum im. Marii Skłodowskiej-Curie. Studiowała na warszawskiej ASP u prof. Mariana Wnuka i prof. Józefa Aumillera. Absolutorium uzyskała w 1954, a dyplom w 1955.
W swoich pracach medalierskich (około 400 medali) portretowała m.in. aktorów oraz polskie postacie historyczne. Brała udział w ponad 200 wystawach krajowych, a jej dzieła znalazły się w 12 muzeach polskich, 14 zagranicznych, w tym w zbiorach watykańskich. Jest m.in. autorką tablicy z brązu na pomniku Willy’ego Brandta w Warszawie (2000) oraz medalionu z podobizną Andrzeja Frycza Modrzewskiego w sali obrad Rady Ministrów.
O pracach Wiktorii Czechowskiej - Antoniewskiej
Poniższy cytat odnosi się do wystawy Wiktorii Czechowskiej - Antoniewskiej w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Wystawa trwała od 4 marca do 5 maja 2019 roku.
Prace Wiktorii Czechowskiej-Antoniewskiej są przepiękne Kontemplacje psychologiczne – Rzeźby o indywidualnym Człowieku Mistrzowski warsztat rzeźbiarski, w tym medalierski, czyni z każdej kolejnej realizacji Wiktorii Czechowskiej-Antoniewskiej wydarzenie – przepełnione wyrazem, wewnętrznym drżeniem, a zarazem głęboką relacją z psyche i kosmosem. W twórczości artystki przenika uczucie samotności przedstawionych osób, aura ich swoistego bytowania w nieoznaczonym otoczeniu, jakby przedostawali się przez błony powietrza. Artystka stosuje kontrasty ciszy i dynamiki, minimalizmu z implozyjną, emanującą podskórnie z wnętrza ekspresją. Wyczuwalny niezwykle silny psychologizm, poddany abstrakcyjnym wyciszeniom, to indywidualny głos artystki. Od najwcześniejszych realizacji wprowadza do aury własnych rzeźb rodzaj oporu, wyrazistego bycia w przestrzeni. We wszystkich jej kompozycjach wyczuwa się finezję, odwagę, wirtuozerię intelektualno-warsztatową, która pozwala jej na dystans wobec zobowiązań epoki, rozgrywanie każdego fragmentu z ogromną świadomością odrębności nowej formy, jak nowych linii papilarnych. Także doświadczając najwcześniejszych prac artystki, realizowanych w trudnych, „czarnych” latach doktryny realizmu socjalistycznego, czujemy niezależność wobec ilustracyjnego, spłaszczającego myśli, trywializującego i alegoryzującego na rzecz polityczności „powietrza” tamtego czasu. W pozornie realistycznych interpretacjach dotyka osobność i podmiotowość przedstawionych, ich silny rys psychologiczny, zarazem jakby manifestujące się, wielozmysłowe odważne bycie w przestrzeni
Odznaczenia
- 1978 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1986 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- 2009 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Przypisy
Bibliografia
- Artyści plastycy okręgu warszawskiego 1945–1970. Słownik biograficzny (przewodniczący rady programowej Andrzej Janota), Warszawa 1972, s. 96–97.