Władysław Welz

Urodził się 11 listopada 1897. Był synem Stanisława.

Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 6 Pułku Piechoty. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Następnie awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 stycznia 1928. W latach 20. i 30. był oficerem 38 Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu (w tym w 1924 służył jako oficer nadetatowy w Oddziale Ogólnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X). Do końca II Rzeczypospolitej w czasie pokoju oraz po wybuchu II wojny światowej w pierwszej fazie kampanii wrześniowej 1939 w stopniu majora był dowódcą Batalionu Obrony Narodowej „Stanisławów”. Następnie został mianowany dowódcą pododcinka „Stryj” zastępując ppłk. Władysława Ziętkiewicza. W toku dalszego przebiegu wojny obronnej wskutek reorganizacji 14 września został mianowany dowódcą 3 Pułku Obrony Narodowej, sformowanego w strukturze Grupy „Stryj”. 20 września jednostka przekroczyła granicę polsko-węgierską w okolicy Przełęczy Wyszkowskiej.

Po zakończeniu wojny został oficerem ludowego Wojska Polskiego. W 1947 był w stopniu podpułkownika. Do końca życia był pułkownikiem w stanie spoczynku. Zmarł 22 września 1983. Został pochowany na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie. Był żonaty z Antoniną (zm. 1995), miał synów.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Niepodległości (przed 1932)
• Złoty Krzyż Zasługi (1947, za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju)
• Srebrny Krzyż Zasługi (przed 1932)

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.