Wacław Dahlen

Wacław Dahlen (ur. 28 marca 1885 w Wólce Mławskiej, zm. 7 maja 1971 w Komorowie) – pułkownik dyplomowany łączności Wojska Polskiego.

W 1906 ukończył ośmioklasowe gimnazjum filologiczne, następnie wstąpił do Szkoły Wojskowej w Wilnie. Szkołę oficerską ukończył z wyróżnieniem w 1908 roku i rozpoczął, jako wybitny absolwent, służbę w armii rosyjskiej. W 1911 wziął udział w kursach dla oficerów łączności.

Z chwilą wybuchu I wojny światowej został przydzielony do XX Korpusu na stanowisko naczelnika służby łączności, a następnie szefa łączności 29 Samodzielnej Brygady. W trakcie odwrotu XX Korpusu z Prus Wschodnich dostał się do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim Elwangen przebywał do roku 1918.

16 kwietnia 1919, po powrocie do kraju, wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i został wyznaczony na stanowisko szefa łączności twierdzy Grodno. W czasie wojny z bolszewikami był szefem łączności Grupy gen. Mokrzeckiego, a później 5 Armii.

Po zakończeniu działań wojennych służbę pełnił w Dowództwie Technicznym M.S.Wojsk. w Warszawie. W latach 1922-1923 był słuchaczem Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1923, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział do Wyższej Szkole Wojennej na stanowisko asystenta. W uczelni tej był długoletnim wykładowcą taktyki łączności. Pozostawał wówczas oficerem nadetatowym 1 Pułku Łączności w Zegrzu. W latach 1926-1927 odbył praktykę na stanowisku dowódcy batalionu w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich, z którym uczestniczył w przewrocie majowym. W 1931 wyznaczony został na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. W listopadzie następnego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I. Z dniem 28 lutego 1933 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 był już w stanie spoczynku, pozostając na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa III Miasto i posiadając przydział mobilizacyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I, do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I.

We wrześniu 1939 wziął czynny udział w obronie Warszawy. Po II wojnie światowej zamieszkał w Ołtarzewie. Wziął udział w pracach komisji pod przewodnictwem gen. bryg. Bronisława Prugar-Ketlinga, powołanej do obliczenia strat i kosztów poniesionych przez Wojsko Polskie w wojnie z Niemcami w roku 1939-1945, za co odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi . Miał syna Jana, prawnika i publicystę "Słowa Powszechnego" ps. "Bohdan Dydenko". Jego wnukiem jest Alfred Dahlen, muzyk.

• major - 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności
• podpułkownik - 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 1. lokatą w korpusie oficerów łączności
• pułkownik - ?

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi 1 X 1946
• Krzyż Oficerski Orderu Białego Orła
• Medal Międzysojuszniczy "Médaille Interalliée"

• Zbigniew Wiśniewski, Wojska łączności w latach 1914-1920, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998, ​ISBN 83-87103-44-6​.
• Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34