Tytus Lemer

Tytus Lemer (ur. 1852, zm. 6 lipca 1899 w Sanoku) – polski lekarz z tytułem doktora, działacz społeczny.

Urodził się w 1852. Ukończył studia medyczne uzyskując tytuł naukowy doktora. Do końca lat 80. XIX wieku pracował jako lekarz kolejowy w Zagórzu. Następnie przeprowadził się do Sanoka, gdzie od ok. 1887 prowadził praktykę lekarską. Tam udzielał się zarówno w życiu społecznym jak i towarzyskim oraz był powszechnie szanowany i uznawany za jednego z najlepszych miejscowych lekarzy. Pracował w Szpitalu Powszechnym w Sanoku.

Był członkiem Rady c. k. powiatu sanockiego wybrany z grupy gmin miejskich i pełnił funkcję członka Wydziału Powiatowego (1890, 1891, 1892, 1893, 1894, 1895, 1896). Jako delegat Wydziału Krajowego został członkiem wydziału Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej w Sanoku, założonej w 1893. Był członkiem-założycielem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w 1889, pozostawał członkiem w 1890, 1891, 1892, działał we władzach wydziału pełniąc funkcję zastępcy wydziałowego. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego. Działał w Powiatowej Kasie Zaliczkowej w Sanoku. W 1895 został zastępcą sędziego przysięgłego I kadencji przy trybunale C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku. Był członkiem oddziału sanocko-lisko-krośnieńskiego C. K. Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie.

Zamieszkiwał przy ulicy Tadeusza Kościuszki w Sanoku; 20 czerwca 1895 część jego zabudowań strawił pożar.

Zmarł 6 lipca 1899 w Sanoku po krótkiej chorobie i przeprowadzonej operacji w wyniku zapalenia otrzewnej. Został pochowany w głównej alei cmentarza przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 8 lipca 1899 w pogrzebie pod przewodnictwem sanockiego proboszcza, ks. Bronisława Stasickiego. Prawdopodobnym wykonawcą nagrobka był Ludwik Tyrowicz. Nagrobek został uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej.

Był żonaty z Kazimierą z domu Starzeńską, działaczką i członkinią zarządu Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Sanoku.