Tasos Sechiotis

Ο Τάσος (Αναστάσιος) Σεχιώτης (1922 – 4 Ιουλίου 2003) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Διετέλεσε δήμαρχος Τρίπολης, βουλευτής Αρκαδίας, και υπουργός σε κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.

Γεννήθηκε τo 1922 στην Τρίπολη και ήταν γόνος οικογένειας αγωνιστών της επανάστασης του 1821 και κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων των εποχών του Χαρίλαου Τρικούπη και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Παρισίων και άσκησε τη δικηγορία.

Διετέλεσε δήμαρχος Τρίπολης από το 1961 έως το 1967 (οπότε παύθηκε από τη χούντα) και από το 1978 έως το 1981 (το 1978 εξελέγη με ποσοστό 62% από τον πρώτο γύρο). Ως δήμαρχος, έφερε στην πόλη τα πολυπόθητα νερά του Μεθυδρίου με την κατασκευή νέας δεξαμενής και διαμορφώθηκαν οι οδοί Καλαβρύτων και Ναυπλίου σε λεωφόρους. Ο αδερφός του, Θεόδωρος Σεχιώτης, τον διαδέχθηκε στη δημαρχία το 1981, παραμένοντας έως το 1986.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Αρκαδία στις εκλογές του 1974 με την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις Το κόμμα μετονομάστηκε σε ΕΔΗΚ το 1976. Ο Σεχιώτης επέστρεψε στη Βουλή έπειτα από τη δεύτερη δημαρχία του (1978-81) με το ΠΑΣΟΚ, έχοντας εκλεγεί το 1981, το 1985 και τον Ιούνιο του 1989.

Κατά την πρωθυπουργία του Ανδρέα Παπανδρέου διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας (26 Ιουλίου 1985 - 25 Απριλίου 1986), υφυπουργός Εσωτερικών (25 Απριλίου 1986 - 31 Οκτωβρίου 1986) και υπουργός Δημοσίας Τάξεως (22 Ιουνίου 1988 - 11 Νοεμβρίου 1988).

Πέθανε σε ηλικία 81 ετών και κηδεύτηκε στις 5 Ιουλίου 2003, από το Μητροπολιτικό ιερό ναό Αγίου Βασιλείου της Τρίπολης. Ήταν παντρεμένος με την Κική και είχαν 2 κόρες. Το 2010 ανεγέρθηκε η προτομή του στις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Τρίπολης, στην παραλία "Ατσίγγανος" του Παραλίου Άστρους.

1. Δημιουργείται η μικρή βουλή της Τρίπολης Την ημέρα που ο Τάσος Σεχιώτης ανέλαβε Δήμαρχος Τρίπολης για πρώτη φορά, το γραφείο του δημάρχου και οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου καθώς και οποιαδήποτε άλλη επίσκεψη επισήμου στην Τρίπολη περιοριζόταν σε ένα μόνο δωμάτιο. Το υπόλοιπο μισό του ισογείου χρησιμοποιούταν για τα αυτοκίνητα και τις αποθήκες του Δήμου. Με το μεγαλύτερο δυνατό και γρήγορο ρυθμό δημιούργησε μεγάλη αίθουσα διαμορφωμένη κατά  τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να συνεδριάζει το εκάστοτε δημοτικό συμβούλιο καθώς και κάθε άλλη σύσκεψη που χρειαζόταν αμφιθέατρο για να μπορούν να παρακολουθούν οι δημότες. Δημιούργησε επίσης και μία μεγάλη αίθουσα για την υποδοχή επισκεπτών του δημαρχείου με σταθερές θέσεις για τους Δημοτικούς συμβούλους, θέσεις προεδρείου πιστεύοντας ότι αυτό θα προκαλούσε το ενδιαφέρον των δημοτών για την μοίρα της πόλεως όπως και έγινε. Στην αίθουσα αυτή τοποθετήθηκαν οι φωτογραφίες εκείνων που χρημάτισαν δήμαρχοι ώστε την αίθουσα αυτή να την ονομάζουν οι πολίτες μικρή βουλή της Τρίπολης και να προκαλέσει πράγματι το ενδιαφέρον των κατοίκων.

2. Η ύδρευση της πόλης Όταν εξελέγη δήμαρχος Τρίπολης ο Τάσος Σεχιώτης αντιμετώπισε το φοβερό πρόβλημα της λειψυδρίας από το οποίο μαστιζόταν η πόλη αλλά και ολόκληρη η περιοχή. Η μόνη πηγή ύδρευσης της πόλης ήταν το νερό που ερχόταν από την πηγή της «μάνας» και τροφοδοτούσε την πόλη με δημοτικές βρύσες στους δρόμους. Το πρόβλημα της ύδρευσης δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί με γεωτρήσεις καθώς τα πετρώματα της περιοχής είναι ασβεστολιθικά και δεν κρατάνε νερό. Έτσι τα 2000 κυβικών μέτρων νερού ήταν πολύ λίγα ακόμη και για αυτές τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών. Η παροχέτευση νερού ήταν το πολύ μια ώρα την ημέρα που και αυτό δεν πήγαινε στα σπίτια της περιοχής του Συνοικισμού και άλλων περιοχών της Τρίπολης προς τους οποίους μετέφεραν νερό καταβρεχτήρια του Δήμου και το διένειμε με την μάνικα στους τενεκέδες των πολιτών. Την οριστική λύση θα μπορούσε να την δώσει μόνο η μεταφορά πολλαπλάσιων κυβικών μέτρων νερού. Η περίπτωση αυτή εντοπιζόταν στις πηγές Μεθυδρίου Πυργακίου που απέχουν από την πόλη 60 και πλέον χιλιόμετρα με τεράστιους σε διαστάσεις και βάρος χαλυβδοσωλήνες που έπρεπε να περάσουν μέσα από βουνίσιες και βραχώδεις περιοχές. Και όμως! Το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Πριν τις βουλευτικές εκλογές του 1963 ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Κέντρου Γεώργιος Παπανδρέου ερχόμενος στην Τρίπολη να μιλήσει από την κεντρική πλατεία συνοδευόμενος από τον υπουργό και βουλευτή Αρκαδίας Νικόλαο Μπακόπουλο κατέλυσε στο ξενοδοχείο Σεμίραμις όπου συναντήθηκε με το δήμαρχο Τάσο Σεχιώτη τον οποίο εκτιμούσε βαθύτατα. Κατά την ιδιαίτερη συζήτηση που είχε μαζί του ρώτησε τον δήμαρχο τι θεωρούσε ότι είναι αναγκαίο να γίνει για τη ζωή και ανάπτυξη της πόλης και της περιφέρειας. Ο Τάσος του απάντησε αυτό που με ρωτήσατε είναι πολύ μεγάλο αίτημα αλλά το αναμένουμε από ένα πολύ μεγάλο αυριανό πρωθυπουργό και του εξήγησε περί τίνος πρόκειται. Δηλαδή πρόκειται για το έργο του Μεθύδριου που θα φέρει νερό ζωής για την πόλη και την περιφέρεια. Είναι μεγάλου κόστους και ως έργο αλλά και μεγάλη επιβάρυνση των κατοίκων της περιοχής εκτός αν εκτιμηθεί το γεγονός ότι η περιοχή δεν έχει τύχει ποτέ μεγάλης χρηματοδότησης μολονότι είναι ιστορική Τριπολιτσά που έχει δώσει και αυτή πολλά και με θυσίες στον αγώνα της λευτεριάς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου του είπε "Τάσο ήρθε η ώρα να ανταποδώσουμε κι εμείς. Το έργο θα το κάνουμε δωρεάν και θα το εξαγγείλω σήμερα. Μόνο πες μου πως ονομάζεται αυτό το έργο." Ο Δήμαρχος του είπε το έργο του Μεθυδρίου. Πράγματι από το μπαλκόνι της κεντρικής πλατείας Τρίπολης στη διάρκεια της ομιλίας του εξήγγειλε το έργο μόνο που δεν θυμόταν ακριβώς το όνομα του. Ο Γεώργιος Παπανδρέου εκ παραδρομής του εξήγγειλε ως έργο μελιριου μέσα σε χειροκροτήματα του πλήθους και πρόσθεσε και το νερό θα παρέχεται δωρεάν. Η υπόσχεση του πρωθυπουργού εκτελέστηκε τάχιστα και το έργο δημοπρατήθηκε με διεθνή διαγωνισμό προμήθειας σωλήνων και λοιπόν εργολαβιών και έφτασε στην πόλη με πολλούς κόπους, αγώνες και δυσκολίες αφού ανέβηκε και κατέβηκε βραχώδη βουνά για να φτάσει στην Τρίπολη και στα γύρω χωριά.

Δυστυχώς το έργο αυτό τραυματίστηκε βαρύτατα γιατί πριν ακόμη αποπερατωθεί ενέσκηψε η δικτατορία στην Ελλάδα. Την ίδια νύχτα ο Τάσος Σεχιώτης υπέβαλε την παραίτηση του αρνούμενος στον Στρατηγό Λουμάκη την παραμονή του με τη δήλωση εγώ δεν υπηρετώ δικτατορίες, είμαι δήμαρχος εντολή λαού και όχι εντολή Στρατού. Τότε τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό και αργότερα στάλθηκε στην εξορία.

Κατά την επόμενη εκλογή ως δημάρχου Τρίπολης το 1979, ξαναρχίζει τα έργα προκειμένου να αποκαταστήσει κατά το δυνατόν τις ζημιές που επήλθαν από τη δικτατορία στο έργο. Και για αυτό το σκοπό πραγματοποίησε γεωτρήσεις με ειδικό υδρολογιο από την Τασκένδη και απαλλοτριώσεις. Επίσης εμπλούτισε περαιτέρω την παροχή του νερού από τις γεωτρήσεις Γκορτσούλι, Τριπηχυ και άλλων γεωτρήσεων μέσω του αντλιοστασίου που εγκαταστάθηκε στην Σκοπή.

3. Επιδιορθώσεις και επέκταση εσωτερικού υδραγωγείου Το άλλο θέμα που αντιμετώπισε η πόλη σε σχέση με την ύδρευση ήταν το θέμα του εσωτερικού υδραγωγείου της. Και αυτό γιατί σε πολλά σημεία το υδραγωγείο έτρεχε στις συνδέσεις του με απώλεια αφενός και αφετέρου σε άλλα σημεία συνεπλέκετο με την αποχέτευση με συνέπεια να αναρροφούνται λήμματα της αποχέτευσης στον αγωγό του νερού τον οποίο δημιούργησε εσύ αναρρόφηση αλλά και μολύνσεις λόγω του δεν υπήρχε συνεχή υδροδότηση. Ένα άλλο θέμα ήταν ότι πολλές συνοικίες στερούνταν παντελώς σύνδεση υδροδότησης. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη να γίνουν έργα ανασκαφής δρόμων σε πολλά σημεία. Μετά την αντικατάσταση τμημάτων και συνδέσεων φτάσαμε στο σημείο από τότε να μην υπάρχει σπίτι που να μην έχει αυτόνομη ύδρευση.

4. Ασφαλτοστρώσεις δρόμων Οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης ήταν, ιδιαίτερα κατά το μακρύ και βαρύ χειμώνα της Τρίπολης, λασπώδεις και σε πολλά σημεία αδιάβατοι η επιστρωμένοι με αμμοχάλικο. Όλοι οι δρόμοι ασφαλτοστρώθηκαν και τα στενά δρομάκια στρώθηκαν με τσιμέντο.

5. Φωτισμός

Ακόμα και η πλατεία του Αγίου Βασιλείου φωτιζόταν με φανάρια και γλόμπους που κρέμονταν από το πεύκο που βρισκόταν στο κέντρο της πλατείας. Η πόλη φωτίστηκε μέχρι και το τελευταίο της σπίτι και σήμερα θεωρείται σαν μία από τις καλύτερα φωτιζόμενες πόλεις στην Ελλάδα.Ο Τάσος Σεχιώτης προχώρησε επίσης σε φωταγώγηση και της πλατείας Άρεως με φανάρια τελευταίας τεχνολογίας γερμανικής παραγωγής και εξαιρετικής φωτιστικής δύναμης.

6. Εμφάνιση πόλης Η πόλη είχε το ευτύχημα μετά την άλωση της Τριπολιτσάς και το γκρέμισμα του σαραγιού του Χουρσιτ Πασά, να περιέλθει σε αυτήν ο πολύ μεγάλος χώρος που σήμερα βλέπουμε τα μεγάλα πάρκα της πόλης. Στην αρχή ο χώρος αυτός χρησιμοποιούταν για ασκήσεις του στρατού.

Αργότερα στον μεσοπόλεμο δεντροφυτεύτηκαν από τον Δήμαρχο Λαγοπάτη οι χώροι που σήμερα αποτελούν κόσμημα για την Τρίπολη. Μετά την κατοχή όταν μπήκαν στην πόλη οι δυνάμεις της αντίστασης περιφράχτηκαν για προφύλαξη με πρόχειρους πασσάλους από κλαδιά δέντρων και αγκαθωτά σύρματα. Ο Τάσος Σεχιώτης αντικατέστησε όλα αυτά με καλαίσθητα κάγκελα που υπάρχουν και σήμερα και φωταγώγησε τα πάρκα. μέσα σε αυτά αφού αποκατέστησε το παλιό σιντριβάνι που βρίσκεται απέναντι από την πλατεία Άρεως πάλι σε αυτό έχρισε το Σαλέ και διαμόρφωσε τον γύρω χώρο σε τόπο αναψυχής. Στον αμέσως πιο κάτω χώρο του πάρκου απέναντι από τον ναό του προφήτη Ηλία έφτιαξε υπόγειες τουαλέτες προς αποφυγή ρύπανσης του πρασίνου και ακόμα πιο κάτω πλακόστρωσε τον δρόμο προ του μνημείου όπου τοποθετηθήκαν προτομές ηρώων.

7. Παιδικές κατασκηνώσεις Δήμου Τρίπολης στο Παράλιο Άστρος Κυνουρίας

Εκείνο που ήταν μια μεγάλη προσφορά προς τα παιδιά της Τρίπολης είναι η δημιουργία παιδικών κατασκηνώσεων στο Παράλιο Άστρος. Τα πρώτα χρόνια ο τότε Δήμαρχος Τάσος Σεχιώτης μετέφερε όλα τα παιδιά που ήθελαν στο παράλιο Άστρος και έμεναν σε σκηνές. Εκεί βρισκόμενος σε συνεχή επαφή με το κοινοτικό συμβούλιο Παραλίου Άστρους, τους έπεισε για το πόσο η δημιουργία ενός μεγάλου κτηρίου για τα παιδιά της Τρίπολης θα ωφελούσε το παράλιο Άστρος που θα γινόταν το θέρετρο της Τρίπολης που θα είχε ως συνέπεια την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, και τους ζήτησε ως κατάλληλο το οικόπεδο στην όμορφη περιοχή του Ατσίγγανου που είχε επαφή με την θάλασσα.

Πραγματικά αποδέχτηκαν με μοναδικό αντάλλαγμα την τοποθέτηση στο κτήριο μιας πλάκας όπου θα αναφερόταν η δωρήτρια κοινότητα. Έτσι ο πρόεδρος της κοινότητας υπέγραψε το δωρητήριο συμβόλαιο του μεγάλου παραλιακού οικοπέδου στο Δημαρχείο Τριπόλεως. Στον χώρο των κατασκηνώσεων έγιναν θαυμάσιες εγκαταστάσεις που επί πολλά χρόνια τώρα στεγάζει και φιλοξενεί τα μικρά παιδιά της Τρίπολης σε ένα χώρο με μαγειρεία, εστιατόρια, παιδικές χαρές αλλά και ηλικιωμένους (ΚΑΠΗ) κατά τους τελευταίους μήνες του καλοκαιριού.

8.Μαντζούνειο Το κληροδότημα του αείμνηστου Μαντζούνη, στο οποίο στεγαζόταν η βιβλιοθήκη ήταν εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια. Ο Τάσος Σεχιώτης το επισκεύασε και εκεί στεγάστηκε η βιβλιοθήκη του Πανός και η Μπάντα της Φιλαρμονικής του δήμου Τρίπολης που υπήρξε το φυτώριο της μουσικής κίνησης της πόλης στα χρόνια που ακολούθησαν.