Tadeusz Lewicki

Tadeusz Lewicki (ur. 3 lipca 1891 w Kołomyji, zm. 4 sierpnia 1926 w Stanisławowie) – żołnierz Legionów Polskich, armii austriackiej. Kapitan Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 3 lipca 1891 w rodzinie Józefa i Marii z d. Filipowicz. Absolwent gimnazjum. W latach 1913–1914 zmobilizowany do armii austriackiej. Od 18 sierpnia 1914 w Legionach Polskich jako żołnierz 2 pułku piechoty Legionów Polskich. Od lipca 1915 w stopniu chorążego dowódca 2 plutonu 3 kompanii 6 pułku piechoty Legionów Polskich.

„Szczególnie odznaczył się w walkach o Polską Górę na Wołyniu /6 VII 1916/: podczas wykonywania zadania zwiadowczego został wraz z oddziałem otoczony nad Stochodem. W wyniku zaciętej walki na bagnety wydostał się z okrążenia, przynosząc cenne informacje o wojskach rosyjskich. Za czyn ten otrzymał Order Virtuti Militari”.

Po kryzysie przysięgowym od października 1917 został wcielony ponownie do armii austriackiej. Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w 6 pułk piechoty Legionów z którym brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu wojny żołnierz zawodowy w stopniu kapitana nadal w 6 pułku piechoty. Zmarł w Stanisławowie.

Żonaty od marca 1926 z Antoniną z d. Fijałkowska. Syn Tadeusz (ur. 1927)

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6337
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1931)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.