Tadeusz Czeszejko-Sochacki

Tadeusz Błażej Czeszejko-Sochacki (ur. 3 lutego 1895 w Dyneburgu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 3 lutego 1895 roku w Dyneburgu jako syn Wacława (farmaceuty) i Walerii z Bogusławskich. Uczestnik wojen 1918–1921 (polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej) w szeregach 1 pułku piechoty Legionów i 202 Ochotniczego Pułku Piechoty (wchodzącego w skład Dywizji Ochotniczej). Ranny podczas prowadzonych walk.

W lutym 1921 roku kpt. Czeszejko-Sochacki, służący w tym czasie już w 14 pułku piechoty, został skierowany wraz z 54 innymi oficerami (przeważnie w randze kapitana) do 3-miesięcznej Klasy Oficerskiej w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Był to kurs przeszkolenia kapitanów, który rozpoczął się z dniem 10 lutego 1921 r. Dowództwo klasy objął major Stefan Kossecki, a jego współpracownikiem został major armii francuskiej Auffret. Kurs zakończył się egzaminem trwającym w okresie od dnia 27 kwietnia do dnia 1 maja 1921 roku. Kapitan Tadeusz Czeszejko-Sochacki został absolwentem Klasy Oficerskiej (Kapitanów) Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty, kończąc ją z 6. lokatą.

Na dzień 1 czerwca 1921 r. pełnił, nadal w randze kapitana, służbę w 14 pułku piechoty. W roku 1923 służył już w 76 pułku piechoty z Grodna, jako oficer rezerwowy zatrzymany w służbie czynnej. Zajmował wówczas 1123. lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy piechoty, wśród kapitanów ze starszeństwem z dnia 1 czerwca 1919 roku. W roku 1924 ponownie służył w 14 pułku piechoty z Włocławka, zajmując na ten czas 26. lokatę wśród kapitanów służby stałej piechoty ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1919 roku i będąc już dwukrotnie odznaczonym Krzyżem Walecznych. We włocławskim pułku kpt. Czeszejko-Sochacki pełnił funkcję dowódcy kompanii.

Następnie został przeniesiony do 2 batalionu strzelców stacjonującego w Starogardzie Gdańskim, służąc w którym zajmował w 1928 roku – 33. lokatę wśród kapitanów piechoty w swoim starszeństwie (z dnia 1 lipca 1919 roku). Piastował wówczas stanowisko kwatermistrza tego batalionu. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. przeniesiono go w stan spoczynku.

W roku 1934 jako kapitan stanu spoczynku zajmował 10. lokatę w swoim starszeństwie w korpusie oficerów piechoty (starszeństwo z dnia 1 lipca 1919 r.). Znajdował się wówczas na ewidencji PKU Suwałki i przynależał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III (przewidziany był do użycia w czasie wojny).

Przed wybuchem II wojny światowej mieszkał w Grodnie i nadal przynależał ewidencyjnie do Komendy Rejonu Uzupełnień (KRU) Suwałki. Kapitan Tadeusz Czeszejko-Sochacki w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do sowieckiej niewoli. Przetrzymywany był w obozie starobielskim. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 r. spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Minister obrony narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie do stopnia majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Żoną Tadeusza Czeszejko-Sochackiego była Jadwiga z domu Siwocho, z którą mieli troje dzieci: Zofię, Leszka (ur. 14 marca 1921 r. w Toruniu, zm. 10 grudnia 2008 r. w Hornchurch) - żołnierza 2 Korpusu Polskiego oraz Czesława. Bratem Tadeusza był Jerzy - urodzony w 1892 roku, polityk socjalistyczny i komunistyczny, publicysta, poseł na Sejm RP, aresztowany w sierpniu 1933 r. przez OGPU w ramach czystek stalinowskich, zmarły śmiercią samobójczą we wrześniu 1933 roku na Łubiance.

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
• Odznaka za Rany i Kontuzje

• Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej.. Muzeum Wojska Polskiego. [dostęp 2018-11-10].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921: dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z dnia 24 września 1921 r.. Zbiory Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie - spis zamieszczony na stronie Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego, 1921. [dostęp 2018-11-10].
• Rocznik oficerski 1923. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1923. [dostęp 2018-11-10].
• Rocznik oficerski 1924. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1924. [dostęp 2018-11-10].
• Rocznik oficerski 1928. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1928. [dostęp 2018-11-10].
• Rocznik oficerski rezerw 1934. Ministerstwo Spraw Wojskowych. Warszawa, 1934. [dostęp 2018-11-10].
• Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie - decyzja nie ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Portal Policja.pl - Katyń - lista osób zamordowanych mianowanych pośmiertnie na wyższe stopnie, poz. 996. [dostęp 2018-11-10].
• Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Warszawa, 2003. [dostęp 2018-11-10].
• Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939-1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
• Wielkopolska Szkoła Podchorążych Piechoty (szkic historyczny). Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Bibljoteka Polska”. Bydgoszcz, 1924. [dostęp 2019-11-24].
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920 - 1937. [dostęp 2019-12-16].

• Tadeusz Czeszejko-Sochacki w Kresy Siberia Virtual Museum. Kresy-Siberia Foundation, 2013-09-22. [dostęp 2018-11-11].