Stefan Lubowidzki

Stefan Lubowidzki herbu Topacz(zm. 1805) – generał lejtnant, brygadier komenderujący w Dywizji Bracławskiej i Kijowskiej w 1792 roku.

Syn Stanisława, podczaszego inowłodzkiego.

Rotmistrz od 1768, adiutant króla od 1771. Brygadier III Brygady Kawalerii Narodowej w Dywizji Ukraińsko-Podolskiej od 1777. Od października 1789 brygadier 5 Brygady Kawalerii Narodowej, którym przestał być 27 maja 1792 awansując na generała lejtnanta i komendanta garnizonu warszawskiego.

17 kwietnia 1793 przeszedł do służby rosyjskiej jako generał lejtnant, początkowo dowodził Dywizją ukraińską, następnie w latach 1796 – 1797 był szefem niżyńskiego pułku kirasjerów. W październiku 1797 zdymisjonowany.

Odznaczony orderem św. Stanisława – 1778, orderem Orła Białego – 1792, orderem Św. Aleksandra Newskiego.

• Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-71-88-500-8.