Stefan Krzywoszewski

Stefan Krzywoszewski (ur. 1866, zm. 1950) – polski prozaik, dziennikarz, dramaturg, klasyk tzw. "komedii mieszczańskiej".

Studiował w Szkole Handlowej w Warszawie i Wyższym Instytucie Handlowym w Antwerpii. Po powrocie z Antwerpii założył i redagował tygodnik Świat (1906–1933). W odpowiedzi na deklarację wodza naczelnego wojsk rosyjskich wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza Romanowa z 14 sierpnia 1914 roku, podpisał telegram dziękczynny, głoszący m.in., że krew synów Polski, przelana łącznie z krwią synów Rosyi w walce ze wspólnym wrogiem, stanie się największą rękojmią nowego życia w pokoju i przyjaźni dwóch narodów słowiańskich.

Był delegatem na zjazd Związku Zawodowego Literatów Polskich 4 lutego 1922 w Warszawie. Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu. W latach 1915–1920 był redaktorem Kuriera Polskiego. Od 1919 prezes Związku Autorów Dramatycznych. W latach 1931–1934 był dyrektorem Teatrów Miejskich i Teatru Narodowego w Warszawie.

• Order Korony (Rumunia)
• Order Legii Honorowej (Francja)
• Order Świętego Sawy (Jugosławia)

• "W walce życiowej" (1898) – zbiór nowel
• "Zmierzch" (1901) – powieść
• "Pani Jula" (1901) – powieść
• "Z przeżyć i wrażeń myśliwskich" (1927) – gawędy
• "Edukacja Bronki" (1906) – komedia
• "Rozstaje" (1914)
• "Koleżanki" (1939)
• "Diabeł i karczmarka" (1913)
• "Rusałka" (1925)
• "Pani Chorążyna" (1918)
• "Długie życie" (1947) – pamiętnik

• Magazyn Świat – Wspomnienie o "pradziadku"