Stefan Jarosz

Stefan Jarosz (ur. 14 października 1903 w Rozwadowie nad Sanem, zm. 31 marca 1958) – polski geograf i podróżnik.

Ukończył I Gimnazjum w Nowym Sączu. Działał na rzecz ochrony przyrody. Uczestniczył w trzech wyprawach do Ameryki Północnej (1927–1938). Wykładał na Uniwersytecie Poznańskim i Uniwersytecie Warszawskim (jako docent). Inicjator utworzenia Związku Podhalan w Północnej Ameryce.

Niektóre prace:

• Parki narodowe i rezerwaty przyrody (1951)
• Krajobrazy Polski i ich pierwotne fragmenty (1954)
• Zarys ochrony przyrody (1955)

Był młodszym bratem Mieczysława (1886–1972) i Feliksa (ur. 1897), obu legionistów oficerów Wojska Polskiego, adwokatów i obrońców w procesach politycznych; żonaty z Krystyną, z którą miał córkę Grażynę, oraz był wujem Janusza Szubera, który opisał osobę Stefana Jarosza w utworze 69/17, wydanym w tomiku poezji pt. Powiedzieć. Cokolwiek z 2011.

Na jego cześć powstał „Rezerwat przyrody im. doc. dr Stefana Jarosza” w obrębie Wolińskiego Parku Narodowego o powierzchni 9,68 ha.