Stanisława Garncarczykowa

Stanisława Garncarczykowa (ur. 5 marca 1891 w Warszawie, zm. 11 lipca 1957) – polska nauczycielka i działaczka ludowa, posłanka do Krajowej Rady Narodowej (1944–1947) i do Sejmu Ustawodawczego (1947–1952).

W młodości pracowała jako nauczycielka (po ukończeniu wyższego kursu nauczycielskiego), m.in. wraz z mężem w polskiej szkole w Wierszynie (1917–1920), gdzie znalazła się w wyniku zesłania na Syberię po aresztowaniu w 1908 za działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej. Po powrocie do kraju, w latach 1922–1939 pracowała w szkolnictwie na terenie Polski, a w czasie II wojny światowej w tajnym polskim szkolnictwie.

Od 1931 należała do Stronnictwa Ludowego. W 1943 znalazła się w prokomunistycznej partii SL „Wola Ludu”. W 1945 powołano ją w skład Krajowej Rady Narodowej. Dwa lata później przyznano jej mandat posłanki na Sejm Ustawodawczy z ramienia SL. Po odejściu z polityki działała w instytucjach oświaty i kultury.

Jej mężem był Wilhelm Garncarczyk. Została pochowana na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera A30-6-10).

• (red. Romuald Turkowski), Opozycja parlamentarna w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym 1945–1947, Warszawa 1997
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
• W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984