Stanisław Ujejski

Stanisław Ujejski (ur. 14 listopada 1891 w Ropczycach, zm. 31 marca 1981 w Toronto) – generał brygady obserwator Wojska Polskiego.

Gimnazjum klasyczne ukończył w 1908 w Krakowie, a następnie studiował na Politechnice w Bernie w Szwajcarii. Podczas I wojny światowej był powołany do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. W ewidencji wojskowej figurował jako „Stanislaus Ritter von Ujejski”. 1 stycznia 1916 został mianowany podporucznikiem rezerwy kawalerii. W 1917 jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców konnych Nr 1. W kwietniu 1918 został słuchaczem Szkoły Lotniczej, a później odbywał służbę w wojskach balonowych.

8 listopada 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i otrzymał stopień porucznika. W 1919 ukończył kurs w Wojennej Szkole Sztabu Generalnego, a po jej ukończeniu będąc oficerem dyplomowanym w latach 1919 – 1920 służył w Oddziale Operacyjnym Naczelnego Dowództwa i w Sztabie Naczelnego Wodza. Ukończył w okresie 1922 – 1923 Kurs Doszkolenia Szkoły Sztabu Generalnego. W 1926 brał udział w konferencji rozbrojeniowej w Genewie jako ekspert ds. lotnictwa. Był przydzielony do 2 pułku lotniczego. W Wyższej Szkole Wojennej był wykładowcą taktyki lotnictwa. Szef wydziału i pierwszy zastępca szefa Departamentu Lotnictwa MSWojsk. Z dniem 3 stycznia 1929 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na stanowisko komendanta. W kwietniu 1933 roku został mianowany dowódcą 3 Grupy Lotniczej w Krakowie. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 1 Grupy Lotniczej w Warszawie. 14 grudnia 1937 roku został szefem Sztabu Lotniczego przy Sztabie Głównym.

W czasie kampanii wrześniowej szef sztabu naczelnego dowódcy lotnictwa i OPL. Po kapitulacji przedostał się przez Rumunię do Francji. Od marca do lipca 1940 zastępca dowódcy Polskich Sił Powietrznych, a od 18 lipca do 19 września 1943 Generalny Inspektor PSP.

Wyjechał po demobilizacji do Kanady. Początkowo był urzędnikiem w firmie ortopedycznej, potem wraz z żoną prowadził sklep żywnościowy w Toronto. Tam też zmarł.

W dniu 28 sierpnia 2014 podczas uroczystych obchodówŚwięta Lotnictwa Polskiego z asystą honorową Kompanii Reprezentacyjnej i Orkiestry Reprezentacyjnej Sił Powietrznych złożono urnę z prochami gen. Stanisława Ujejskiego w kolumbarium Katedry polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

• porucznik – 8 listopada 1918 roku
• major – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 23. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
• podpułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 7. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
• pułkownik – 18 lutego 1930 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
• generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 15. lokatą w korpusie generałów

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Oficer Orderu Legii Honorowej – 1931, Francja
• Oficer Orderu Lwa Białego – Czechosłowacja
• Oficer Orderu Gwiazdy – Rumunia
• Komandor Orderu św. Sawy – 1931, Jugosławia
• Komandor z Gwiazdą Orderu Łaźni – wojskowy, Wielka Brytania
• włoska Odznaka Obserwatora
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2017-02-22].
• Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2017-02-22].
• Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 832. ISBN 83-211-1096-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.