Quick Facts
Biography
Ryhor Hauryławicz Waranicki (biał. Рыгор Гаўрылавіч Вараніцкі, ros. Григорий Гаврилович Вараницкий, Grigorij Gawriłowicz Waranicki; ur. 1 lutego 1935 w Beresteczku) – białoruski inżynier i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I kadencji.
Życiorys
Urodził się 1 lutego 1935 roku w Beresteczku, w powiecie horochowskim województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej. W 1959 roku ukończył Lwowski Instytut Politechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera mechanika. W 1996 roku został akademikiem społecznej Białoruskiej Akademii Inżynieryjnej oraz członkiem-korespondentem rosyjskiej społecznej Międzynarodowej Akademii Inżynieryjnej. W latach 1960–1961 pracował jako inżynier w Lwowskim Oddziale Dyrekcji Budowy Gazociągów. W latach 1961–1963 był inżynierem w Koziewskiej Przepompowni Ropy Naftowej Lwowskiego Oddziału Rurociągu Naftowego „Przyjaźń”. W latach 1963–1965 był kierownikiem Przepompowni Ropy Naftowej „Karpaty”. W latach 1965–1979 był głównym inżynierem Homelskiego Oddziału Rurociągu Naftowego „Przyjaźń”. Od 1979 roku pełnił funkcję dyrektora Homelskiego Przedsiębiorstwa Transportu Ropy Naftowej „Drużba”.
9 stycznia 1996 roku został deputowanym do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Homelskiego-Krasnooktiabrskiego Okręgu Wyborczego Nr 77. Od 23 stycznia pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Katastrofy w Czarnobylu, Ekologii i Eksploatacji Przyrody. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów I kadencji zakończyła się 21 listopada 2000 roku.
Odznaczenia
- Order „Znak Honoru” (ZSRR, 1967).
Przypisy
Bibliografia
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.