Romuald Stankiewicz

Romuald Stankiewicz (ur. 30 lipca lub 1 sierpnia 1896 w Czarnoje, zm. 23 sierpnia 1942 w ZSRR) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Urodził się 30 lipca lub 1 sierpnia 1896 w Czarnoje w Imperium Rosyjskim. Był synem Antoniego (1855-1920).

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika. Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, a następnie na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. W latach 20. i 30. był oficerem 13 pułku ułanów w Nowowilejce, w tym w 1923 jako oficer nadetatowy był I oficerem sztabu III Brygady Jazdy. W marcu 1930 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu. Z dniem 4 stycznia 1932 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1931–1933. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do 17 Brygady Kawalerii w Hrubieszowie na stanowisko szefa sztabu. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W marcu 1939 był I zastępcą dowódcy 22 pułku ułanów w Brodach.

W 1939 był oficerem sztabu w Oddziale I Organizacyjno-Mobilizacyjnym Armii „Modlin”. Podczas II wojny światowej był majorem dyplomowanym Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Zmarł 23 sierpnia 1942 na obszarze ZSRR. Został pochowany na cmentarzu bazy w Krasnowodzku.

Miał synów Zbigniewa i Andrzeja.

• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej

• Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.