Romuald Nałęcz-Tymiński

Romuald Nałęcz-Tymiński (ur. 13 listopada 1905, zm. 29 grudnia 2003) – komandor porucznik Marynarki Wojennej Polskich Sił Zbrojnych, mianowany przez władze RP na uchodźstwie po 1945 kontradmirałem, sportowiec. Był morskim oficerem pokładowym okrętów nawodnych. Podczas II wojny światowej dowodził OF "Pomerol" oraz OORP "Ślązak" i "Conrad".

Romuald Nałęcz-Tymiński urodził się 13 listopada 1905 w Szenderowie na Podolu. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury w 1924 wstąpił do Unitarnej Szkoły Podchorążych w Warszawie, skąd po roku przeniósł się do toruńskiej Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej. Ukończył Kurs Wychowania Fizycznego (1930) i II Kurs Oficerów Nawigatorów (1936).

Od otrzymania promocji oficerskiej w 1928 do rozpoczęcia II wojny światowej zajmował we Flocie w Gdyni szereg różnych stanowisk. Początkowo był oficerem flagowym dowódcy dywizjonu ćwiczebnego zaokrętowanym na ORP "Generał Haller", a w latach 1929-1931 oficerem wachtowym na trałowcach OORP "Mewa" i "Czajka". Na krótko przeniesiony został na niszczyciel ORP "Wicher", gdzie pełnił funkcję oficera wachtowego, po czym wyznaczono go na kierownika Samodzielnego Referatu Wychowania Fizycznego Kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie. W 1935 powrócił do Gdyni na stanowisko komendanta Ośrodka Wyszkolenia Morskiego. Od 1936 do 1937 służył jako zastępca dowódcy okrętu transportowego ORP "Wilia". Następnie został dowódcą okrętu minowego ORP "Smok" i dowódcą Oddziału Minowego Marynarki Wojennej. Jeszcze w 1937 przeszedł na stanowisko zastępcy dowódcy okrętu na szkunerze szkolnym ORP "Iskra" z jednoczesnym wyznaczeniem na p.o. dowódcy okrętu. Krótko był komendantem Ośrodka Szkolnego Jachtingu Morskiego, po czym powrócił na zastępcę dowódcy ORP "Iskra". Wykładał wiedzę okrętową w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej.

W chwili wybuchu II wojny światowej odbywał na "Iskrze" rejs z podchorążymi na Morzu Śródziemnym. 2 września 1939 okręt zawinął do portu Casablanca, a on pod koniec 1939 ewakuował się z częścią załogi do Francji. Pełnił funkcję dowódcy kompanii rekruckiej w obozie w Coёtquidan, potem przeniesiony czasowo w dyspozycję dowódcy Kadry Marynarki Wojennej i zaokrętowany na ORP "Gdynia", następnie był dowódcą 1 kompanii szkolnej w Kadrze Marynarki Wojennej i dowódcą 1 kompanii szkolnej w obozie w Coёtquidan. W 1940 jako zastępca dowódcy niszczyciela ORP "Błyskawica" uczestniczył w ewakuacji Dunkierki. Od 1940 do 1941 dowodził OF "Pomerol", patrolowcem francuskim przekazanym Polakom przez Brytyjczyków po ewakuacji Francji. W 1941 został dowódcą 2 kompanii i oficerem oświatowym ORP "Gdynia" w Kadrze Marynarki Wojennej, następnie dowódcą Kadry Marynarki Wojennej. Jeszcze w tym samym roku powrócił na stanowisko zastępcy dowódcy "Błyskawicy" i brał udział w konwojach atlantyckich. Od 1942 był dowódcą nowo zbudowanego i wydzierżawionego od Royal Navy niszczyciela ORP "Ślązak", z którym osłaniał operację desantową pod Dieppe. W latach 1942-1943 na stanowisku I oficera Sztabu Komendy Morskiej Południe. Ponownie jako dowódca ORP "Ślązak" brał udział w konwojach na Morzu Śródziemnym, osłonie desantów na Sycylii, w Palermo i Normandii. Od 1944 był kierownikiem Referatu Wychowawczego Kierownictwa Marynarki Wojennej. W 1945 został dowódcą wydzierżawionego od Wielkiej Brytanii krążownika ORP "Conrad".

Po zakończeniu działań wojennych oraz rozbrojeniu i likwidacji w latach 1946-1947 Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pozostał na emigracji. Na początku, do 1951 pływał w brytyjskiej flocie handlowej, następnie pracował jako oficer kontraktowy w Marynarce Wojennej Pakistanu w latach 1951-1958, gdzie był dowódcą niszczyciela i flotylli niszczycieli w randze komandora. Od 1960 do 1979 pełnił funkcje w kapitanatach portów na Wyspach Bahama. W 1980 zamieszkał w Kanadzie.

15 sierpnia 2000 Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski mianował go na stopień kontradmirała.

Zmarł w Toronto 29 grudnia 2003, a jego prochy zostały złożone na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni. Był członkiem Stowarzyszenia Marynarki Wojennej i Regiment of Canada. W 1999 wydana została książka jego autorstwa pt. Żagle staw, Banderę spuść!, będąca zbiorem wspomnień z czasów II wojny światowej.

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:

• podporucznika marynarki – 1928
• porucznika marynarki – 1931
• kapitana marynarki – 1936
• komandora podporucznika – 1942
• komandora porucznika – 1944
• komandora (w stanie spoczynku)
• kontradmirała – 15 sierpnia 2000 (w stanie spoczynku).

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1989
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939
• Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
• Medal Morski – trzykrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
• Złota Odznaka Stowarzyszenia Marynarki Wojennej
• Order Imperium Brytyjskiego – Wielka Brytania
• Distinguished Service Cross – Wielka Brytania
• 1939-1945 Star – Wielka Brytania
• Atlantic Star z klamrą France and Germany – Wielka Brytania
• Italy Star – Wielka Brytania
• Defence Medal – Wielka Brytania
• War Medal 1939-1945 – Wielka Brytania
• Queen Elizabeth II Coronation Medal – Wielka Brytania
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1939-1945 (Medaille commemorative de la Guerre 1939-1945) – Francja
• Medal Upamiętnienia Republiki (Tamgha-e-Jamhuria) – Pakistan

Żonaty z Jadwigą (z d. Czuprynówną), miał córkę Aldonę. Był zamiłowanym sportowcem i żeglarzem. Wicemistrz Wojska Polskiego w boksie w wadze półciężkiej (1930), mistrz Wojska Polskiego w szpadzie (1935), mistrz Marynarki Wojennej w wieloboju oficerów (1936). Był kierownikiem sekcji bokserskich WKS Legia i WKS Flota Gdynia.

• Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918-1947." Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. (​ISBN 83-86703-50-4​)
• Biogram na stronie internetowej Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej [1]
• Odszedł na wieczną wachtę .... mw.mil.pl, 31 grudnia 2003.
• zdjęcie kontradmirała w mundurze z miniaturami odznaczeń. mw.mil.pl, 31 grudnia 2003.

• Piotr Wieslaw Grajda: Kpt. Romuald Nalecz Tyminski – Polsko Kanadyjski Bohater