Roman Bowbelski

Roman Tadeusz Bowbelski (ur. 3 maja 1894 w Kiszyniowie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w Kiszyniowie, w rodzinie Justyna i Leontyny z Gubarewiczów-Radobylskiej. Absolwent Gimnazjum Realnego im. Czerniejewa w Petersburgu. W 1913 zdał egzamin dojrzałości. Po ukończeniu odeskiej szkoły piechoty skierowany do wołyńskiego pułku piechoty lejbgwardii w stopniu kadeta. 1 czerwca 1915 awansował do stopnia chorążego i został przeniesiony do 108 batalionu w Jekaterynosławiu a następnie do 210 pułku piechoty. Dowodził plutonem a następnie kompanią. W 1916 roku został awansowany na podporucznika i porucznika. W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i został przydzielony do 2 pułku ptrzelców polskich. Następnie dowodzi kompanią w pułku zapasowym.

3 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1919 roku został komendantem Składnicy Broni w Łodzi, następnie dowodzi kompanią 7 pułku piechoty Legionów w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1920 przydzielony do Okręgowej Komisji Transportów Wojskowych w Siedlcach, jako komendant dworca kolejowego w Siedlcach.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 367. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 28 pułk Strzelców Kaniowskich. W okresie międzywojennym służy jako referent wyszkoleniowy w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi i w Oddziale V Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1926 roku został awansowany na majora ze starszeństwem 1 lipca 1925 roku i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Ukończył oficerskie kursy doskonalenia w Rembertowie i Chełmnie. Następnie dowodzi batalionem w 68 pułku piechoty. 11 października 1926 roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku. W 1928 roku inspektor armii gen. dyw. Edward Śmigły-Rydz wystawił mu następującą opinię: „jako kwatermistrz słaby, bez energii i inicjatywy, nie umie pracować z planem”. W 1928 roku był dowódcą I batalionu 10 pułku piechoty. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska, pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Figuruje na liście wywózkowej LW 017/3 z 1940, poz. 62, teczka personalna nr 11.Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Roman Bowbelski był żonaty z Janiną, z którą miał syna Romana i córkę Krystynę. Roman Tadeusz Bowbelski zmarł we wrześniu 2001 roku w Spilsby, Lincolnshire.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Posadzeniem Dębu Pamięci na ul Lwowskiej w Chełmie.
• Na tablicy katyńskiej na Ścianie Pamięci kościoła Św. Stanisława w Siedlcach.

• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Order Wojenny św. Jerzego (Imperium Rosyjskie)
• Order św. Stanisława (Imperium Rosyjskie)
• Order św. Anny (Imperium Rosyjskie)

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ​ISBN 83-211-1408-3​.