Roch Morcinek

Urodził się 14 sierpnia 1903 w Małachowie-Wierzbiczanach jako syn Franciszka. W połowie 1932 uzyskał tytuł magistra filozofii w zakresie historii na Uniwersytecie Poznańskim. Od 13 lutego 1933 był nauczycielem kontraktowym zatrudnionym w Państwowym Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Uzyskał tytuł naukowy doktora pod kierunkiem prof. Adama Skałkowskiego, z którego córką Elżbietą ożenił się. Przed 1939 był zatrudniony w Archiwum Wojskowym. Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji Warszawskiego Archiwum Państwowego, przewożeniu jego zbiorów i ulokowaniu w Ambasadzie RP w Bukareszcie.

Po przedostaniu się na Zachód został żołnierzem Wojska Polskiego we Francji, w stopniu podporucznika służąc w 4 kompanii ckm 1 batalionu grenadierów w składzie 1 Pułku Grenadierów Warszawy, uczestniczącego w kampanii francuskiej. U kresu wojny, po nadejściu frontu wschodniego i zajęciu Wybrzeża Polskiego przez Armię Czerwoną w stopniu podporucznika został kierownikiem stworzonej w Gdańsku-Oliwie komórki archiwalnej Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego pod nazwą „Wojsko Polskie, Naczelne Dowództwo, WINW, Placówka Gdańsk-Oliwa” (później przeniesione pod Warszawę i przemianowane na Centralne Archiwum Wojskowe). W 1946 był w stopniu majora. Później awansowany do stopnia podpułkownika.

Był samodzielnym pracownikiem naukowo-badawczym. Od 1950 był dyrektorem Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Gdańsku.

Zmarł 23 czerwca 1968 w Gdańsku. Pogrzeb odbył się 26 czerwca 1968 na Cmentarzu Oliwskim.

• Gdynia (1946)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie (po raz pierwszy w 1946, po raz drugi w 1955)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Inne odznaczenia państwowe.

• Irena Pawlina. Dom, w którym mieszka historia. „Dziennik Bałtycki”, s. 4-5, Nr 108 z 8-9 maja 1966. 
• Roch Morcinek. Nekrolog.. „Dziennik Bałtycki”, s. 2, Nr 151 z 26 czerwca 1968. 
• Roch Morcinek. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-12-11].