Prosper Thuysbaert jr.

Prosper Paul Joseph Marie Leon Emile Ghislain Thuysbaert (Lokeren, 17 maart 1889 - 8 november 1965) was een Belgisch politicus en burgemeester, hoogleraar en notaris.

Thuysbaert was de derde in het gezin met tien kinderen van notaris en burgemeester Prosper Thuysbaert en Irma De Vuyst. Zijn moeder was van 1921 tot aan haar overlijden in 1924 het eerste vrouwelijke gemeenteraadslid in Lokeren. Hij trouwde in 1928 met Marguerite Levie (Charleroi, 1896 - Gent, 1979) en ze kregen vijf kinderen, van wie er nageslacht is.

Na lager onderwijs aan het Sint-Lodewijkscollege in Lokeren en middelbaar onderwijs aan het Sint-Jozefscollege in Aalst, studeerde Thuysbaert van 1907 tot 1913 aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij promoveerde er tot doctor in de rechten, licentiaat in het notariaat en doctor in de politieke en sociale wetenschappen. Zijn proefschrift voor dit derde diploma, Het Land van Waes. Bijdrage tot de geschiedenis der landelijke bevolking in de XIXe eeuw was het eerste Nederlandstalig proefschrift in de faculteit politieke en sociale wetenschappen.

Tijdens zijn studiejaren was hij actief in Vlaamsgezinde studentenmiddens. Hij werd medestichter in 1911 en voorzitter van de studentenvereniging Amicitia. Hij was ook actief in het Vlaamsch Rechtsgenootschap en de Sociale Studiekring.

Op 31 augustus 1914 werd hij benoemd tot notaris in Lokeren, een ambt dat hij tot in 1958 uitoefende. Hij werd ondervoorzitter van de Belgische Federatie van notarissen.

In 1924 werd Thuysbaert een van de oprichters van de Vlaamse Leergangen. In 1933 werd hij tot hoogleraar benoemd en werd hij belast met de cursus fiscaal recht en met enkele praktische vakken in de notariaatsopleiding. In de loop der jaren werd hij een erkend specialist die een betekenisvolle bijdrage leverde voor de vernederlandsing van het rechtsleven en van de notariële praktijk.

In 1936 speelde hij een bemiddelende rol om in Vlaanderen te komen tot een hergroepering en bundeling van de rechtse en katholieke politieke krachten, onder andere geïnspireerd door het tijdschrift Nieuw-Vlaanderen (rechts-katholieke concentratie).

In 1921 werd hij verkozen tot provincieraadslid van Oost-Vlaanderen voor de katholieke partij. Van 1925 tot 1932 was hij ondervoorzitter van de provincieraad en van 1932 tot 1936 voorzitter. Hij nam nog deel aan de provincieraadsverkiezingen van 1936, maar nam daarna vrijwel onmiddellijk ontslag.

In 1926 werd Thuysbaert verkozen tot gemeenteraadslid van Lokeren en werd onmiddellijk schepen van financies. In 1933 nam hij uit beide functies ontslag.

In 1946 keerde hij naar de gemeentepolitiek terug. De CVP behaalde een absolute meerderheid, met 10 zetels op 17. In april 1947 werd Thuysbaert benoemd tot burgemeester en hij oefende dit mandaat uit tot aan zijn ontslag einde 1959.

Hij werd algemeen beoordeeld als een dynamische burgemeester, in het bijzonder wat betreft de economische expansie en de stedenbouwkundige ontwikkeling van Lokeren.

Tijdens zijn studententijd werd Thuysbaert geboeid door toneel en bleef dit zijn hele leven. Hij interesseerde zich vooral voor de aansluiting van het Vlaamse toneelleven bij de internationale evoluties.

In Lokeren bevorderde hij het uitvoeren van toneelwerk van Henri Ghéon, van wie hij verschillende werken vertaalde.

Vanaf 1923 was hij betrokken bij de artistieke en zakelijke leiding van het Vlaamsch Volkstoneel.

• Thuysbaert verkreeg in 1959 opname in de erfelijke Belgische adel.
• Hij was lid van de Koninklijke Academie van België en corresponderend lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten.

• Henri Ghéon in Vlaanderen, in: Ons Volk Ontwaakt, 1923.
• Bevordering van de economische activiteit. De mogelijkheden van de plaatselijke besturen, in: ERV-mededelingen, 1954.
• Toneelmemoires van Prosper Thuysbaert, in: De Nieuwe Gids, september 1956.
• De gemeente en de bevordering van de economische expansie, in: Politica, 1957.

• Ignaas LINDEMANS, Het geslacht Thuysbaert, in: Vlaamse Stam, 1976.
• Nico VAN CAMPENHOUT, Prosper Thuysbaert, in: Nieuwe encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998.
• Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1999, Brussel, 1999.