Piotr Kucharski

Piotr Kucharski (ur.27 lipca 1896 w Hrubieszowie, zm. między 4 a 7 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Wincentego i Katarzyny z Pawłowskich.

Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po ukończeniu 22. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie otrzymał nominację na stopień podporucznika z dniem 1 sierpnia 1920 i 55 lokatą. Był wtedy przydzielony do batalionu zapasowego 63 pułku piechoty.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921 i 7 lokatą w korpusie oficerów piechoty służył w 42 pułku piechoty. Z dniem 18 listopada 1923 został odkomenderowany (bez prawa należności za przeniesienie służbowe) na dwuletni Kurs Normalny 1923–1925 do Oficerskiej Szkoły Topografów. Po ukończeniu kursu 1 października 1925 przydzielony do WIG i skierowany celem przeszkolenia do 4 pułku artylerii ciężkiej. W grudniu 1926 roku został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów artylerii i wcielony do 4 pułku artylerii ciężkiej. W 1933 został przydzielony do dyspozycji inspektora armii gen. Berbeckiego, pozostając oficerem 4 pac. W 1935 został przydzielony do WIG na okres od 14 maja do 30 października,pozostając oficerem 4 pac. Koszty delegacji pokrył Wojskowy Instytut Geograficzny. Następnie pełnił służbę w 1 pułku artylerii najcięższej.W 1930 zostało mu udzielone prawo do noszenia medalu „Médaille Interalliée”. W 1936, jako absolwent OST otrzymał prawo noszenia „znaku naukowego”. W marcu 1939 był adiutantem 1 pułk artylerii najcięższej,

Podczas kampanii wrześniowej walczył w dywizjonie artylerii najcięższej które rozwinął 1 pan. Mógł to być 12 lub 13 dywizjon artylerii najcięższej. W trakcie kampanii został wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru poz. 20z 2.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943.

Żonaty z Haliną z Zalasów.

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1923.
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928.
• Rocznik Oficerski 1932, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1932.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ​ISBN 978-5-78700-123-5​.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ​ISBN 83-905590-7-2​.