Piotr Ciompa

Piotr Cezary Ciompa (ur. 15 kwietnia 1966 w Cieszynie) – polski menadżer, w latach 80. działacz Niezależnego Zrzeszenia Studentów, wiceprezes Polskiej Agencji Prasowej (1997-2001).

Był uczniem XXIII Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Curie-Skłodowskiej w Warszawie. W 1985 rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów zaangażował się w działalność Niezależnego Zrzeszenia Studentów, od 1987 był członkiem tajnego zarządu NZS UW, członkiem redakcji pisma podziemnego pisma Kurier Akademicki, równocześnie w roku akademickim 1987/1988 był szefem samorządu studenckiego na UW, od stycznia 1989 wiceprzewodniczącym jawnych władz NZS UW. Z ramienia NZS udział w obradach Okrągłego Stołu, w podzespole ds. nauki, oświaty i postępu technicznego .

W 1992 ukończył studia historyczne, pracę magisterską napisał pod kierunkiem Marcina Kuli. W latach 1991-1992 pracował jako analityk w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 1992-1993 jako inspektor w Głównym Inspektoracie Celnym, w latach 1993-1994 jako główny specjalista w Departamencie Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów, w latach 1994-1996 był wicedyrektorem Biura Kontroli Wewnętrznej Telewizji Polskiej. W 1997 ukończył studia MBA. W latach 1996-1997 pracował w firmie Arthur Andersen, w latach 1997-2001 był wiceprezesem Polskiej Agencji Prasowej, w latach 2001-2002 wiceprezesem Telewizja Familijna SA, następnie był członkiem zarządu TP Teltech sp. z o.o., od 2004 był wiceprezesem, w latach 2005-2008 prezesem zarządu Telecom Media sp. z o.o., w latach 2008-2010 członkiem zarządu spółki Instal-Lublin. W czerwcu 2015 został dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala im. Św. Ojca Pio w Przemyślu, od listopada 2015 również dyrektorem Szpitala Miejskiego w Przemyślu.

W latach 90. był działaczem Ligi Republikańskiej, w latach 2002-2006 radnym Rady m.st. Warszawy.

W 2010 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej” (M.P. z 2010, nr 40, poz. 560).