Ole Løberg

Ole Nicolai Løberg (26. januar 1804–22. november 1868) var ein norsk prest, stortingsmann og fiskerikyndig. Han var far til Hjalmar Løberg.

Løberg var fødd i Sandsvær i Buskerud. Far hans var bokhaldar ved Kongsberg sølvverk. Sjølv gjekk han på skule i Drammen og vart student i 1823, cand. theol. tre år seinare.

I 1827 vart Løberg utnemnd til sokneprest til Vikedal, og var i tillegg prost i Ryfylke frå 1837. Løberg vart 2. august 1845 suspendert frå embetet, og vart i prosteretten i oktober same år frådømt embetet. Domen vart stadfesta i Kristiania konsistorialrett.

Løberg var representant frå Stavanger amt på Stortinget 1839, 1842 og 1845. I 1839 var han medlem av næringskomite nr 1, 1842 av næringskomite nr 2 og om skysslova. Atter medlem av næringskomite nr 1 i 1845, og komiteen om trontalen. 30. juli 1845 fekk han 2-3 vekers permisjon frå stortinget, 12. august vedtok fullmaktskomiteen samrøystes å nekte han å møte i stortinget.

Etter han mista presteembetet budde Løberg på garden Solheim ved Bergen. Han dreiv då med studiar av særleg fiskerihistorie, men også økonomi. Ved fleire høve fekk han reisemidlar frå det offentlege, i 1866 reiste han til Finnmark for å verte kjend med fiskeria der. Same året deltok han med sine skrifter på ei fiskeriutstilling i Boulogne-sur-Mer i Frankrike. Han var i sine seinare år busett på Veblungsnes i Romsdal, og døydde der i 1868.

• Norges Fiskerier, 1864
• Ellevte ordentlige Storting, en samling Karakterskildringer. Skriven saman med Nils Nilssen Dahl, utgjeven anonymt. 1845

• Lindstøl, Tallak:Stortinget og Statsraadet 1814-1914. Kristiania, 1914