Norbert Szadbej

Norbert Justyn Szadbej (ur. 6 czerwca 1883, zm. 1940 w Kijowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Syn Stanisława. Służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923 roku był dowódcą I batalionu 42 Pułku Piechoty w Białymstoku. W 1928 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Piechoty z lokatą 1. Był wówczas przydzielony do 64 Pułku Piechoty, stacjonującego w garnizonie Grudziądz, i pełnił funkcję oficera placu Kowel. Został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 30 czerwca 1929. W 1934 był zweryfikowany w korpusie oficerów piechoty z lokatą 12.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 43/1-41 oznaczony numerem 3232, jego tożsamość została podana jako Kordbert Szadbej). Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

• Medal między sojuszniczy Médaille Interalliée (międzynarodowy)
• Odznaka pamiątkowa 1 Korpusu Polskiego w Rosji

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].