Miłosz Kotarbiński

Miłosz Kotarbiński (ur. 25 stycznia 1854 w Czemiernikach, zm. w październiku 1944 w Grodzisku Mazowieckim) – polski malarz, artysta plastyk zajmujący się rysunkiem i malarstwem, śpiewak, krytyk literacki, poeta i kompozytor. 2(15) maja 1909 r. uczestniczył w jury konkursu na pomnik Chopina w Warszawie.

Brat Józefa, mąż Ewy Koskowskiej, pianistki, uczennicy Aleksandra Michałowskiego. Miał czterech synów: Tadeusza, Mieczysława, Janusza oraz Kazimierza.

Studia odbył w Warszawie u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Od 1875 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Michaiła Clodta i Pawła Czistiakowa. W 1872 otrzymał drugi srebrny medal. W 1878 otrzymał srebrny medal. W 1879 - drugi srebrny medal I stopnia. W roku 1881 otrzymał złoty medal II stopnia za obraz Wulkan Prometeusza, przykuty do skał Kaukazu, omywanych falami, w obecności Siły i Władzy. Akademię ukończył w 1882 z tytułem artysty I klasy za obraz Chory kniaź Pożarski przyjmuje posłów moskiewskich. Potem udał się do Rzymu. Po przyjeździe do Warszawy w 1883, został nauczycielem rysunku i malarstwa w szkołach warszawskich, później profesorem w Miejskiej Szkole Rysunkowej w Warszawie. W latach (1887 - 1891) był kierownikiem artystycznym Tygodnika Ilustrowanego. W 1892 założył prywatną szkołę malarską dla kobiet. W 1905 został profesorem Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, następnie dyrektorem tej uczelni od 1923. Początkowo zajmował się malarstwem historycznym, później pejzażowym, czasami też malował sceny religijne i fantastyczne. Jego wcześniejsze dzieła wykazują wyraźny wpływ Jana Matejki. Jego obrazy znajdują się w muzeach rosyjskich i galerii w Zagrzebiu, stolicy Chorwacji. Był pracownikiem Rady Komisji Odbudowy Kraju i Racjonalnego Budownictwa Tymczasowej Rady Stanu.

Okresowo mieszkał w Chrzęsnem.

Ważniejsze dzieła

Odznaczenia

Przypisy