Mieczysław Kistryn

Mieczysław Kistryn (ur. 23 maja 1885 we Lwowie, zm. 14 czerwca 1943 we Lwowie) – polski pedagog, właściciel prywatnych zakładów wychowawczych we Lwowie im. Henryka Jordana.

Po śmierci ojca (w 1888) wraz z dwoma starszymi braćmi: Tadeuszem (ur. w 1881) oraz Stanisławem (ur. w 1883) był wychowywany przez matkę. Chłopcy do wszystkiego musieli dochodzić sami. Wszyscy uzyskali wykształcenie: Tadeusz został profesorem Akademii Handlowej, Stanisław - kupcem, radnym miasta Lwowa i wiceprezesem Kongregacji Kupieckiej, Mieczysław - nauczycielem. Całe swoje życie poświęcił wychowaniu młodzieży. Nazywany był polskim Pestalozzim.

W 1909 założył we Lwowie Szkołę im. Henryka Jordana. Zapewniała ona uczniom wysoki poziom nauczania połączony z dbałością o rozwój fizyczny. Wyrazem tego były organizowane także w latach trzydziestych ubiegłego wieku różnego rodzaju gry i marsze organizowane m.in. na terenach Targów Wschodnich i Parku Stryjskiego. Organizowano także wyjazdy w podlwowskie okolice lub w zimie na narty do Skolego w Beskidzie Wschodnim. Była to jedyna prywatna męska szkoła we Lwowie, obejmująca wszystkie trzy stopnie kształcenia tj. szkołę powszechną (dziś podstawową), gimnazjum i liceum. Kistryn dobierał do każdego przedmiotu wysoko kwalifikowanych pedagogów, wśród nich także wykładowców uniwersyteckich. W późniejszym okresie szkoła była koedukacyjna, jednak liczba uczących się w niej dziewcząt była niewielka. W latach 1909-1937 szkoła mieściła się przy ul. św. Mikołaja, w pobliżu starego Uniwersytetu, a od 1938 roku przy ul. Herburtów 1a, w dwupiętrowym budynku, zapewniającym zdecydowanie lepsze warunki. Przy szkole urządzono obszerne boiska do gier i place zabaw.
Szkoła miała swoją odznakę, zaprojektowaną przez prof. Władysława Witwickiego, przedstawiającą rękę z pochodnią na tle polskiego orła. Odznakę taką nosili wszyscy jej uczniowie na czapkach popielatych z amarantowym otokiem.
Dewizą szkoły był wiersz A. Asnyka wypisany wielkimi literami w holu przy wejściu do szkoły:
Nie pomogą próżne żale
ból swój niebu trza polecić
a samemu wciąż wytrwale
trzeba naprzód iść i świecić.

Szkoła Kistryna istniała do 1939 roku, kiedy to została zlikwidowana przez władze sowieckie po zajęciu Lwowa.

Uczniami szkoły Kistryna byli m.in.:

• Jerzy Bitschan, Orlę Lwowskie
• Barbara Bittnerówna, tancerka, primabalerina Opery w Poznaniu, Opery Śląskiej w Bytomiu i Opery w Warszawie.
• Kazimierz Żygulski, profesor socjologii
• Jerzy Lerski, cichociemny
• Zdzisław Żygulski, profesor historii sztuki
• Stanisław Głąbiński, wieloletni korespondent PAP
• Wacław Szybalski, profesor onkologii
• bracia Gluzińscy, Wojciech - poeta i Tomasz - trener reprezentantów Polski w narciarstwie
• Adam Koczur - wojewódzki architekt w Krakowie
• Andrzej Seyfried - profesor medycyny
• bracia Baczewscy - z rodziny właściciela fabryki wódek
• bracia Scottowie - synowie współwłaściciela sportowego sklepu Scott-Pawłowski
• Stanisław Franke
• Jan Gubrynowicz
• Zygmunt Kratochwil - pionier polskiej powojennej chirurgii plastycznej
• Marian Kratochwil - artysta malarz, po wojnie w Londynie
• Zbigniew Kratochwil - inż. elektryk, specjalista budowy wielkich maszyn

Mieczysław Kistryn zmarł w 1943 roku w wyniku ciężkiego zapalenia płuc. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim.

• Kazimierz Żygulski - Jestem z lwowskiego etapu
• Stanisława Korajska, Mieczysław Kistryn, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XII, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 1966-1967, s. 505