Marzena Burczycka-Wozniak

Marzena Burczycka-Woźniak (ur. 2 czerwca 1949 w Poznaniu) – dziennikarka, redaktorka, żona dziennikarza Tadeusza Woźniaka, autorka książek popularnonaukowych.

W 1973 roku ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim. Swoje pierwsze artykuły publikowała w miesięczniku „Litery”. Od 1974 do 1975 roku pracowała w redakcji „Tygodnika Morskiego”, a przez następne 6 lat była publicystką w dziale kulturalnym periodyku „Czas”. Niektóre publikacje M. Burczyckiej-Woźniak drukowane w tym czasopiśmie, na przykład wywiad ze Stanisławem Kociołkiem, miały charakter ogólnopolski. Po wprowadzeniu stanu wojennego dziennikarka została pozbawiona prawa do wykonywania swojej profesji. Jedenastu pracowników zostało usuniętych z redakcji „Czasu”, pozostałych zatrudniono w nowym periodyku „Wybrzeże”.

W latach 1982–1988 prowadziła ze swoim mężem warsztat rzemieślniczy. W 1989 roku powróciła do zawodu, biorąc udział w reaktywowaniu czasopisma „Pielgrzym”, które powróciło do druku po 50 latach.

W 2006 roku Marzena Burczycka-Woźniak objęła funkcję zastępcy redaktora naczelnego dwutygodnika diecezji pelplińskiej „Pielgrzym”. Dodatkowo redagowała od 1995 roku miesięcznik parafialny „Zacheusz” przy parafii w Gdyni-Witominie. Związana była z periodykami: „Odra”, „Pomerania”, „Życie literackie”. Specjalizuje się w wywiadach.

• Reportażu stamtąd nie będzie: rozmowy z biblistą ks. biskupem prof. Janem Szlagą (1995), (1996)
• Ojca Grande przepisy na zdrowe życie. Cz. 1 (2002), (2011);
• Ojca Grande przepisy na zdrowe życie. Cz. 2 (2002), (2011);
• Ojca Grande przepisy na zdrowe życie. Cz. 3 (2007), (2011);
• Ojca Grande przepisy na zdrowe życie. Cz. 4 (2017)
• Na początku była miłość… (2004)
• Znani nieznani: opowieści o gdańszczanach (2004);
• Znani nieznani: opowieści o gdańszczanach. 2 (2005);
• Znani nieznani: opowieści o gdańszczanach. 3 (2006);
• Prawda i prawo (2008);
• Źródło: opowieści o ojcach pustyni (2015)