Mariusz Zembrzuski

Mariusz Zembrzuski ps. Jacek (ur. 1 kwietnia 1923 r. w Giedni zm. 1 lipca 2014 w Warszawie) – prawnik, związkowiec, żołnierz Batalionów Chłopskich, porucznik.

Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Józefa i Marianny. W młodości zamieszkał w Winiarach. Należał do ZHP. W gimnazjum był komendantem Przysposobienia Wojskowego. W 1939 zdał małą maturę.

W kampanii wrześniowej walczył jako ochotnik. Służył w jednostce saperów pod Włodawą. W 1943 wstąpił do Batalionów Chłopskich. W okresie pomiędzy 20 września 1943 a 22 lutego 1944 elew Sandomierskiej Szkoły Podchorążych Piechoty BCh, którą ukończył z pierwszą lokatą. Organizacyjnie podlegał Leonowi Cieśli. Od września 1943 należał do Oddziału Partyzanckiego LSB, a od 10 stycznia 1944 samodzielnie dowodził Oddziałem Partyzanckim. Brał udział w akcjach dywersyjno-sabotażowych i zbrojnych. W czasie ataku na posterunek Sonderdienstu w Przeczowie 23 lutego 1944 został ciężko ranny. Dowództwo po nim objął Mieczysław Wałek.

Po zakończeniu wojny należał do ZMW Wici i PSL. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego i ukończył go z tytułem magistra prawa. Podjął pracę w NBP, a później w Ministerstwie Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, gdzie pracował jako dyrektor departamentu. Działał w Związku Zawodowym Bankowców, gdzie był przewodniczącym Rady Zakładowej Centrali Banku i członkiem Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Banków. Należał do Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Medal 40-lecia Polski Ludowej

• Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. IV. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2007, s. 583. ISBN 978-8360702-23-9.
• Marian Wojtas: Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich. T. V. Lublin: Wydawnictwo Bestprint, 2009, s. 709. ISBN 978-8360702-72-7.