Marcin Stadnicki

Marcin Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ok. 1552-1628), z Nowego Żmigrodu, kasztelan sanocki, ochmistrz dworu carowej Maryny Mniszchówny, dziedzic; Krzemienicy, klucza Jawornika Polskiego i Rymanowa

Był synem Stanisława Mateusza i Barbary ze Zborowskich. Brat Stanisława Diabła Stadnickiego i Jana, Samuela, Andrzeja, Piotra, Mikołaja oraz Katarzyny .

W skład klucza dóbr, które posiadał Marcin wchodził między innymi Jawornik Polski z wsiami: Kosztowa, Huta Kosztowska, Laskówka i Hadle. Ufundował nową parafię w Jaworniku Polskim w roku 1587. W 1595 r. - Marcin Stadnicki, kupił od Zbigniewa Sienieńskiego Rymanów. Gruntownie wyremontował on kościół w Rymanowie. Można przypuszczać, że rozbudował także fortalicjum.

Po jego śmierci, żona na swą siedzibę wybrała Rymanów. W 1605 roku po śmierci Jana Tomasza Drohojowskiego zamek w Jamnie Dolnej najechał Jan Krasicki, a po nim Marcin Stadnicki i oblegał zamkniętą żonę Drohojowskiego. Z braku żywności poddano zamek, a najeźdźca przywłaszczył sobie całe jego wyposażenie. Jej córka Helena wyszła za Michała Zebrzydowskiego. Wraz z ręką Marianny, jedynej córki Marcina Stadnickiego zmarłej przed 1629 rokiem, klucz Jawornik Polski z pięcioma wsiami przejął Michał Zebrzydowski- miecznik koronny i wojewoda krakowski.

Wychowany w kalwinizmie przeszedł na katolicyzm i ze swoich dóbr wypędził pastorów, oddając zbory katolikom. Łańcut odziedziczył jego brat Stanisław, gorliwy kalwinista i tam kalwinizm utrzymał się do ok. 1628 roku

• Jacek Komuda, Warchoły i pijanice, Fabryka Słów, 2004, ​ISBN 83-89011-40-9​
• Polski Słownik Biograficzny, t. 41, s. 405

Zobacz też: historia Łańcuta, Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża.

Poprzednik Jerzy Dydyński (do ok. 1605)

kasztelan sanocki ok.1605–1609

Następca Andrzej Boguski ok.(-)