Maksymilian Landau
Quick Facts
Biography
Maksymilian Landau (ur. 8 marca 1882 w Kamionce Strumiłowej, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – nauczyciel, podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Maksymilian Landau urodził się w Kamionce Strumiłowej w rodzinie żydowskiej Ludwika i Rozalii z domu Wolkenberg. Przez osiem lat kształcił się w K. K. Gimnazjum im. Rudolfa w Brodach z językiem niemieckim wykładowym, gdzie w 1900 zdał maturę. Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie w 1904. Został nauczycielem. Pracował w macierzystym gimnazjum w Brodach, gdzie uczył języka niemieckiego, języka polskiego, prowadził kółko germanistyczne oraz był zawiadowcą (kustoszem) niemieckiej biblioteki uczniów.
Po wybuchu I wojny światowej służył w Legionach, w 1 pułku artylerii. 14 marca 1915 roku został awansowany na chorążego, a 1 maja 1916 roku na stopień podporucznika. Po kryzysie przysięgowym w armii austriackiej. W końcowym okresie wojny został przeniesiony do POW.
W czasie wojny 1920 roku służył w Dowództwie Artylerii Armii Wschód, potem w Korpusie Kadetów w Krakowie. Przeniesiony na stanowisko instruktora do Szkoły Podoficerów Artylerii w Krakowie i Toruniu. W 1920 r. mianowany dowódcą II dywizjonu 4 pułku artylerii polowej i wysłany na front.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku; został zweryfikowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Na początku lat 20. formalnie pozostawał nauczycielem w stanie nieczynnym, przynależnym do gimnazjum w Brodach. W 1923 roku służył jako zastępca dowódcy pułku w 4 pułku artylerii polowej.
Został awansowany na podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku. Od 13 lutego 1928 do maja 1932 był dowódcą pułku manewrowego artylerii w Toruniu, który z dniem 1 stycznia 1932 roku został przemianowany na 31 pułku artylerii lekkiej. W tym samym roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 2. lokatą z jednoczesnym przydziałem do Kierownictwa Zaopatrzenia Uzbrojenia w Warszawie na stanowisko zastępcy kierownika. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku.
W 1938 roku był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum Męskiego im. Edwarda Rontalera w Warszawie.
W czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku był zastępcą dowódcy artylerii Grupy Obrony Lwowa.
Maksymilian Landau w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywająw Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w Wykazie, poz. 1979.
5 października 2007 został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika. Decyzja Ministra Obrony Narodowej została ogłoszona 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Maksymilian Landau był współautorem Zarysu historji wojennej 4-go Pułku Artylerji Polowej z 1929
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921) (nr 2470)
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 288.
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 721, 815;
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 644, 739;
- Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 405, 451;
- Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 296, 846;
- Ogrody wspomnień - Maksymilian Landau [dostęp 2012-08-17]
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- ISNI: 0000 0003 7061 7690
- VIAF: 249932238
- WorldCat: viaf-249932238