Małgorzata Rozbicka

W 1979 ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Od 1990 pracuje tamże. Stopień naukowy doktora nauk technicznych zakresie architektury i urbanistyki, specjalność: architektura i urbanistyka otrzymała w 1997 na podstawie rozprawy pt. Założenia dworskie i dwory w końcu XVIII wieku i w pierwszej połowie XIX wieku na północno-zachodnim Mazowszu. W tym samym roku została adiunktem na Wydziale Architektury. Uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego oraz objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego PW oraz kierownika Zakładu Architektury Polskiej. W latach 1999–2005 pełniła funkcję prodziekana ds. studenckich.

Od 1993 do 2003 była głównym specjalistą w Krajowym Ośrodku Badań i Dokumentacji Zabytków. Była członkiem Rady Naukowej Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków w latach 2003–2008 oraz Głównej Komisji Konserwatorskiej przy Generalnym Konserwatorze Zabytków w latach 2002–2013. W 2011 została wybrana przewodniczącą Społecznej Rady Ochrony Zabytków przy Prezydencie w Warszawie. Urząd pełniła dwa lata.

Od 1 sierpnia 2013 dyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Objęła funkcję przewodniczącej Komitetu do spraw Światowego Dziedzictwa Kulturowego w Polsce

• Rysunki do „Dziejów budownictwa w Polsce” Oskara Sosnowskiego w Zbiorach Zakładu Architektury Polskiej Wydziału Architektury PW, Warszawa 2000
• Oskar Sosnowski – naukowiec architekt, Warszawa 2000
• Centralny Dworzec Pocztowy w Warszawie, Warszawa 2003
• Małe mieszkanie z ogrodem w tle w teorii i praktyce popularnego budownictwa mieszkaniowego w międzywojennej Polsce, Warszawa 2007

• wyróżnienie Ministra Kultury i Sztuki w 1979
• nagroda Ministra Kultury i Sztuki w 1982
• Srebrny Krzyż Zasługi w 2005
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” w 2005