Magda Janssens

Magdalena Christina (Magda) Janssens (Antwerpen, 18 april 1884 - Amsterdam, 14 april 1973) was een Belgisch/Nederlands toneel- en televisieactrice van Vlaamse afkomst. In totaal zou ze 72 jaar van haar leven als actrice actief zijn, waarin ze onder meer samenwerkte met Albert van Dalsum.

Er is weinig bekend over de jeugd van Janssens. Zij werd geboren in Antwerpen. In 1906 trad zij in het huwelijk metJoseph Balleux, een uitbater van een herberg. Het echtpaar kreeg in 1910 een dochter. Janssen scheidde van haar man en vluchtte vanwege de Eerste Wereldoorlog in 1914 met haar dochter naar Nederland. In 1926 trouwde Janssens metMax Hendricks, oud-burgemeester van Kerkrade. Naast haar werk als actrice was ze tussen 1926 en 1931 als docent verbonden aan de toneelschool in Amsterdam.

Op haar tachtigste jaar kreeg zij een hartaanval, maar ondanks waarschuwingen van artsen bleef zij optreden. Zij stierf in 1973 op de avond van een optreden in De aannemer van toneelgezelschap Globe. Drie dagen na haar overlijden in 1973 werd ze bij haar man Max Hendriks (1881-1960) begraven op Begraafplaats Buitenveldert aan de Amsterdamse Fred. Roeskestraat.

Haar debuut was in 1901, toen ze de titelrol speelde in Roosje en de Veldwachter. Later dat jaar speelde zij de Koninklijke Nederlandse Schouwburg in Antwerpen. In 1909 trad zij op in Amsterdam in Kaatje van Paul Spaak. Vanaf1915 was zij gedurende 10 jaar verbonden aan de Koninklijke Vereeniging Het Nederlandsch Tooneel. Zij speelde in Madame Sans-Gène, Danton’s dood, De duivel in de vrouw. Na de Tweede Wereldoorlog speelde Janssens bij het gezelschap Komedianten van Johan Kaart. Ook speelde ze bij Comedia van Cor Hermus, het Rotterdams Toneel en de Nederlandse Comedie.

In 1926 ontving Janssens de Belgische Leopoldsorde.

De Magda Janssens Hoedenspeld is een doorgeefprijs voor acteurs/actrices, die een bijzondere bijdrage leveren aan het (solo)toneel. De eerste prijs werd in 1934 door Janssens uitgereikt aan Fie Carelsen.