Ludwik Ziobrowski

Ludwik Ziobrowski (ur. 7 sierpnia 1905 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1946) – podpułkownik piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Ludwik Ziobrowski urodził się 7 sierpnia 1905 w Warszawie. Był synem Waleriana.

Od 12 września 1923 do 1 lipca 1924 był uczniem 54. klasy Szkoły Podchorążych, a w latach 1924-1926 uczniem Oficerskiej Szkoły Piechoty w Warszawie. 27 lipca 1926 Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1926 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie. 15 sierpnia 1928 roku został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 62. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 27 czerwca 1935 roku został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 224. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W składzie wileńskiego pułku w 1939 był dowódcą 3 kompanii I batalionu, także na czas kampanii wrześniowej po wybuchu II wojny światowej.

Od 1940 był więziony w Obozie NKWD w Griazowcu. Po uwolnieniu pełnił służbę 13 pułku piechoty. 15 grudnia 1941 został awansowany na majora. Od 25 marca 1942 był zastępcą dowódcy tego oddziału. 25 października tego roku został dowódcą 10 batalionu strzelców. W marcu 1943 został zastępcą dowódcy 13 Wileńskiego batalionu strzelców. Od listopada 1943 był dowódcą 14 Wileńskiego batalionu strzelców. W tym czasie został awansowany na stopień podpułkownika. Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino.

Zmarł 9 czerwca 1946. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bolonii (miejsce 16-F-5, ekshumowany).

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kronika 13 Wileńskiego Batalionu Strzelców. T. I. 13 Wileński Batalion Strzelców, 1944.
• Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
• Kompletna lista 1673 Polaków i obywateli polskich innych narodowości przebywających w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 22. [dostęp 2019-02-03].
• Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
• Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941-1947 Zarys dziejów. Londyn: Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-09559724-0-9.
• Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 zeszyt nr 15. Londyn: 1974.