Ludwik Rajewski

Ludwik Rajewski (ur. 16 grudnia 1900 w Łodzi, zm. 1981) – polski polonista, wykładowca.

W latach 1935–1939 był dyrektorem gimnazjum Ludwika Lorentza w Warszawie. Podczas II wojny światowej był więźniem niemieckich obozów Auschwitz-Birkenau i Sachsenhausen-Oranienburg. Po wojnie pełnił funkcję naczelnika wydziału w Zarządzie Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki. W randze inspektora wizytował były obóz Majdanek. Pełniąc stanowisko naczelnika Wydziału Muzeów i Pomników w Ministerstwie Kultury i Sztuki, przedstawił projekt utworzenia Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu i zajmował się jego organizowaniem. W latach 1954–1960 pełnił obowiązki sekretarza generalnego Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Zeznawał jako świadek oskarżenia na procesie Rudolfa Hößa.

W 1960 r. uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim tytuł doktora w zakresie literatury polskiej na podstawie pracy pt. Hitlerowskie obozy koncentracyjne w literaturze polskiej. Był wykładowcą polonistyki na UW, organizatorem i dziekanem Wydziału Filologicznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie.

Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 12E-3-12).

• Oświęcim w systemie RSHA (1946)
• Antologia literatury powszechnej. Cz. 2. Literatura wieku XIX (1958; współautor: Witold Władysław Witkowski)
• Antologia literatury powszechnej. Cz. 3. Literatura wieku XIX i XX (1958; współautor: Witold Władysław Witkowski)
• „Zeszyty Oświęcimskie” nr 6 (1962; współautorstwo)
• Antologia pamięci 1939-1945. Za drutami (1963)
• Hitlerowskie obozy koncentracyjne w literaturze polskiej (1969)
• Przez lata walki. Zbiór opowiadań (1970; współautorzy: Lesław M. Bartelski, Janina Bogucka-Ordyńcowa)
• Ruch oporu w polskiej literaturze obozowej (1971)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (21 lutego 1947, za wybitne zasługi na polu organizacji muzeów Martyrologii Polskiej oraz opiekę nad miejscami kaźni)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959).

• Ludwik Rajewski. worldcat.org. [dostęp 2018-01-28].