Loesje Bouwmeester

Bouwmeester werd geboren en opgevoed in Batavia als dochter van Roosje Vis-Bouwmeester en Martinus Vis en kleindochter van acteur Louis Bouwmeester. Net als haar moeder was haar roepnaam Roosje. Ze ontmoette haar grootvader in 1922, toen ze naar Amsterdam afreisde en hem op het podium van de Amsterdamse Schouwburg zag in de rol van Shylock. Ze kwam uit een theaterfamilie en maakte in 1932 haar toneeldebuut. In deze tijd nam ze samen met haar ouders vestiging in Nederland, en verdiende ze geld door te poseren voor reclamefoto's. Ondertussen debuteerde Roosje, inmiddels Loesje Bouwmeester geheten, op het Nederlandse toneel in de rol van Clementine in Op hoop van zegen, tegenover Esther de Boer-van Rijk. Bouwmeester was in 1934 ook naast De Boer-van Rijk te zien in het toneelstuk Levensavond, dat na honderd optredens in februari dat jaar een tournee maakte in België.

Gelijktijdig met het toneelstuk nam ze haar allereerste film op, De familie van mijn vrouw (1935). Ze beschreef dit als een moeizame periode, omdat ze heen en weer moest reizen tussen Den Haag, Amsterdam en Laren. Hoewel de film flopte, engageerde Bouwmeester zich met succes aan het Nederlandsch-Indische Toneel. Ze was tegenover Louis de Bree, Lily Bouwmeester, Cor Ruys en Johanna Bouwmeester te zien in het Weense blijspel Huwelijksvacantie. In 1936 was ze te zien in de film Jonge Harten, een bioscoopfilm die op 8 mei 1936 in première ging.

Op 11 juni 1936 trouwde ze in Lugano, Zwitserland met de Italiaan Piero Zini, hield haar acteercarrière voor gezien en ging met hem in Milaan, Italië wonen. Samen kregen ze daar in 1940 een dochter, Pierluisa Zini. Na zijn overlijden in 1946 keerde ze terug naar Amsterdam en hertrouwde in 1955 met weduwnaar Hermanus Adrianus van Roosmalen.. Nadat haar tweede echtgenoot in 1957 onverwacht overleed, woonde ze in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw als Louisa of Lous van Roosmalen opnieuw in Milaan.

• (en)  Loesje Bouwmeester in de Internet Movie Database