Leon Korzewnikjanc

Leon Korzewnikjanc ps. Doliwa, Leon (ur. 7 stycznia 1896, zm. 10 czerwca 1978) – pułkownik wojska i pożarnictwa, polski wojskowy i działacz strażacki związany z Gdynią, radny miejski Gdyni. W latach 1933-1939 i 1945-1947 komendant Zawodowej Straży Pożarnej w tym mieście.

Wywodził się z rodziny o korzeniach ormiańskich.

Do Gdyni przebył w latach 30. W 1933 został pierwszym komendantem Zawodowej Straży Pożarnej w Gdyni (oficjalnie – jednostki Straży Zawodowej Gdynia-Miasto).

W latach 30. posiadł VII stopień wyszkolenia pożarniczego (na osiem podówczas istniejących) i jako jeden z najlepiej wyszkolonych strażaków na Pomorzu przewodniczył powiatowej komisji egzaminacyjnej oraz był członkiem Korpusu Technicznego Straży Pożarnych Okręgu Pomorskiego.

W 1939 brał udział w obronie Gdyni przed wojskami niemieckimi, wraz z połową swojej jednostki strażackiej wyruszył na Oksywie, gdzie dowodził obroną przeciwpożarową polskich linii, a także brał udział w walkach w tym rejonie.

Od grudnia 1939 był szefem sztabu Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”. Po jego wchłonięciu przez Korpus Bezpieczeństwa został szefem sztabu tej organizacji, a w czasie powstania warszawskiego dowodził wszystkimi jednostkami KB w Warszawie. Po podpisaniu porozumienia z innymi organizacjami został zastępcą dowódcy Połączonych Sił Zbrojnych AL, PAL i KB. Po wojnie za działalność w Korpusie Bezpieczeństwa został odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.

W 1945 powrócił do Gdyni, był jednym z pierwszych strażaków, jacy już w marcu 1945 zgłosili się do jednostki. Powrócił na zajmowane przed wojną stanowisko komendanta i piastował je do 21 września 1947. Odwołany, pozostał jednak związany z Gdynią: zasiadał w jej Radzie Miejskiej z ramienia SD (był także wiceprzewodniczącym Zarządu Miejskiego SD). Pełnił obowiązki prezesa okręgowego Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację 1939–1945.

Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera B28-1-14).