Lech Sobieszek

Lech Sobieszek (ur. 23 października 1945 w Wałbrzychu) – polski działacz związkowy, robotnik, działacz opozycji w okresie PRL, sygnatariusz gdańskich porozumień sierpniowych.

Urodził się w rodzinie robotniczej, ukończył w 1962 zasadniczą szkołę zawodową mechanizacji rolnictwa w Ziębicach. Po odbyciu służby wojskowej pracował we Wrocławskiej Fabryce Urządzeń Mechanicznych jako ślusarz-szlifierz (1964–1967), następnie w puławskich Zakładach Azotowych. W 1970 został zatrudniony w gdańskim Siarkopolu, w przedsiębiorstwie tym był ślusarzem, w latach 1971–1974 wchodził w skład zakładowej rady robotniczej.

W sierpniu 1980 brał udział w strajku, był wiceprzewodniczącym komitetu strajkowego, delegatem i członkiem prezydium uformowanego w Stoczni Gdańskiej Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Od września 1980 należał do „Solidarności”, był m.in. delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrywał się, współpracując z podziemnymi strukturami związku. W 1985 został pracownikiem Okręgowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. W październiku tego samego roku tymczasowo aresztowany z przyczyn politycznych, skazany następnie na karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności, zwolniony został w kwietniu 1986. W 1987 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006). Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska (2000).

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-05-03].