Lea Koziebrodzka

Lea Koziebrodzka (ur. 1917, zm. 18 marca 1943 w Auschwitz-Birkenau) – żydowska działaczka ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

Przed wojną jej ojciec był nauczycielem języka hebrajskiego. Ukończyła gimnazjum żydowskie Jehudyja w Warszawie i rozpoczęła studia romanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 roku wstąpiła do Freiheit. Podczas II wojny światowej była łączniczką Droru, jeździła do gett na terenie całej Polski - przewoziła dokumenty, broń, eskortowała członków organizacji z miasta do miasta. Po aryjskiej stronie działała jako Krystyna Kosowska.

W 1941 roku, wraz z Tosią Altman przebywała w Wilnie organizując grupy samoobrony w tamtejszym getcie. W kwietniu 1942 roku, w drodze powrotnej z Wilna do Warszawy, została aresztowana na stacji kolejowej w Małkini. Znaleziono przy niej 4 pistolety i prasę podziemną. W czasie przesłuchań na Szucha i na Pawiaku nie przyznała się, że jest Żydówką. 11 listopada 1942 roku została wysłana z grupą 56 polskich więźniarek do Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarła 18 marca 1943 roku na tyfus.

• Anka Grupińska: Po kole. Rozmowy z żydowskimi żołnierzami, Warszawa 1991, ISBN 83-70014-75-5