Ksawery Święcicki

Ksawery Święcicki (ur. 9 października 1895 w Strzałkowie, zm. 4 listopada 1966 w Londynie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Urodził się 9 października 1895 w Strzałkowie (powiat radomszczański), w rodzinie Ksawerego Lucjana Melchiora (zm. 1944), dzierżawcy i właściciela ziemskiego dóbr w Smotryszowie, i Marii Antoniny z Wiesiołowskich. Jego bracia Tadeusz Mieczysław był legionistą, a Bogdan także oficerem PSZ na Zachodzie , natomiast siostra Janina (1894–1967) poślubiła Modesta Longina Słoniowskiego, oficera 1 kadrowej.

Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów w stopniu kaprala. Od 6 lutego do 1 kwietnia 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku ułanów. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W 1923, 1924, jako oficer nadetatowy macierzystego 11 pułku ułanów z garnizonu Ciechanów, służył jako instruktor w batalionie szkolnym Oficerskiej Szkoły Inżynierii. Został absolwentem kursu dowódców szwadronu. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928, nadal pozostając oficerem 11 pułku ułanów i pełniąc funkcję dowódcy szwadronu. Od 1929 był oficerem 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich w garnizonach Poznań i Biedrusko i w jego szeregach także był dowódcą szwadronu. Został awansowany do stopnia majora kawalerii od 1 stycznia 1935. Od tego roku był referentem Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 lipca 1938 został mianowany na stanowisko dowódcy dywizjonu rozpoznawczego 10 Brygady Kawalerii. Na czele tej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. Za swoje czyny otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.

Po klęsce wojny obronnej i agresji ZSRR na Polskę został internowany na Węgrzech. Przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Brał udział w kampanii francuskiej 1940, a po jej upadku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Od 4 grudnia 1940 do 8 listopada 1943 w stopniu podpułkownika był dowódcą 10 oddziału rozpoznawczego i 10 batalionu dragonów. U schyłku wojny od 1944 do 1945 pełnił funkcję komendanta obozu rozdzielczego, utworzonego dla byłych polskich jeńców w niemieckiej niewoli. Został awansowany do stopnia pułkownika kawalerii.

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Londynie. Działał w emigracyjnych organizacjach kombatanckich. Zmarł w 1966. Został pochowany na cmentarzu Streatham Park w Londynie.

Od 8 maja 1920 był żonaty z Jadwigą Zofią z Biedrzyckich h. Rawicz (1902–1971). Mieli syna i córkę.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 12246 (rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych)
• Krzyż Niepodległości (16 września 1931)
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (18 lutego 1939)
• Srebrny Krzyż Zasługi (4 marca 1925)
• Krzyż Kawalerski Orderu Świętego Sawy (Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców)

• Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Ksawery Święcicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-13)].
• Lubelszczyzna - 1939 r. Ksawery Święcicki. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-14].