Konstanty Masiewicz

Konstanty Masiewicz (ur. 1900 w Wilnie, zm. 9 maja 1927) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Atanazego (robotnika) i Izabeli z domu Kondratowicz.

Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, po czym rozpoczął naukę zawodu ślusarza. Od listopada 1918 roku był członkiem Samoobrony Wileńskiej, a w grudniu tegoż roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, podczas której został ranny. W randze kaprala zajmował stanowisko dowódcy plutonu w Wileńskim Pułku Strzelców wchodzącym w skład 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Wyróżnił się podczas walk toczonych na odcinku Lida–Grodno w dniu 27 września 1920 roku, kiedy to odparł frontalne ataki wroga i przeszedł do kontruderzenia, udzielając tym samym pomocy sąsiednim oddziałom polskim. Za wykazane wówczas męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2694 z 15 marca 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z dnia 26 marca 1921 roku).

W marcu 1922 roku został przeniesiony do rezerwy, a w roku następnym rozpoczął służbę w Policji Państwowej. W roku 1927 miał przystąpić do pracy w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. Poniósł śmierć w wypadku kolejowym, spoczął na wileńskim cmentarzu Na Rossie.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 2447

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 1921 roku. [dostęp 2020-02-03].
• Bolesław Waligóra: Zarys historii wojennej 85-go pułku Strzelców Wileńskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.