Konstanty Manowarda

Urodził się 12 czerwca 1888. Służył w c. i k. armii. W styczniu 1909 jako rezerwowy podoficer został mianowany rezerwowym kadetem w 32 pułku artylerii polnej.

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z 18 marca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem stopnia kapitana ze starszeństwem z dnia 1 listopada 1917 oraz otrzymał przydział do Dowództwa Artylerii WP z dnia 1 listopada 1918. Został awansowany do stopnia do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W latach 20. był przydzielony do 21 Pułku Artylerii Polowej w Krakowie, w którym w 1923 był komendantem kadry batalionu zapasowego, a w 1924 pełnił funkcję dowódcy I dywizjonu. W 1928, pozostając z przydziałem do macierzystego pułku, służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu. W 1934 jako major artylerii przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr X jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Przemyśl.

Zmarł w 1950 w Middlesex.

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.